Voir aussi : αμαρτία

Grec ancien modifier

Étymologie modifier

Déverbal de ἁμαρτάνω, hamartánô (« commettre une faute, faillir, pécher »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif ἁμαρτία αἱ ἁμαρτιαι τὼ ἁμαρτία
Vocatif ἁμαρτία ἁμαρτιαι ἁμαρτία
Accusatif τὴν ἁμαρτίαν τὰς ἁμαρτίας τὼ ἁμαρτία
Génitif τῆς ἁμαρτίας τῶν [[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]] τοῖν ἁμαρτίαιν
Datif τῇ ἁμαρτί ταῖς ἁμαρτίαις τοῖν ἁμαρτίαιν

ἁμαρτία, hamartía *\ha.mar.ˈti.aː\ féminin

  1. Erreur, faute.
    • … τοιᾶσδέ τοι
      ἁμαρτίας σφε δεῖ θεοῖς δοῦναι δίκην,
      ὡς ἂν διδαχθῇ τὴν Διὸς τυραννίδα
      στέργειν, φιλανθρώπου δὲ παύεσθαι τρόπου. — (Eschyle, Prométhée enchaîné)
      Châtie-le [Prométhée] d’avoir outragé les Dieux. Qu’il apprenne à révérer la tyrannie de Zeus, et qu’il se garde d’être bienveillant aux hommes. — (traduction)

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier