ὑπεροπτικός

Voir aussi : υπεροπτικός

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de ὑπέροπτος, hupéroptos, avec le suffixe -ικός, -ikós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὑπεροπτικός		ὑπεροπτική		ὑπεροπτικόν
vocatif		ὑπεροπτικέ		ὑπεροπτική		ὑπεροπτικόν
accusatif		ὑπεροπτικόν		ὑπεροπτικήν		ὑπεροπτικόν
génitif		ὑπεροπτικοῦ		ὑπεροπτικῆς		ὑπεροπτικοῦ
datif		ὑπεροπτικῷ		ὑπεροπτικῇ		ὑπεροπτικῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὑπεροπτικώ		ὑπεροπτικά		ὑπεροπτικώ
vocatif		ὑπεροπτικώ		ὑπεροπτικά		ὑπεροπτικώ
accusatif		ὑπεροπτικώ		ὑπεροπτικά		ὑπεροπτικώ
génitif		ὑπεροπτικοῖν		ὑπεροπτικαῖν		ὑπεροπτικοῖν
datif		ὑπεροπτικοῖν		ὑπεροπτικαῖν		ὑπεροπτικοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὑπεροπτικοί		ὑπεροπτικαί		ὑπεροπτικά
vocatif		ὑπεροπτικοί		ὑπεροπτικαί		ὑπεροπτικά
accusatif		ὑπεροπτικούς		ὑπεροπτικάς		ὑπεροπτικά
génitif		ὑπεροπτικῶν		ὑπεροπτικῶν		ὑπεροπτικῶν
datif		ὑπεροπτικοῖς		ὑπεροπτικαῖς		ὑπεροπτικοῖς

ὑπεροπτικός, huperoptikós *\hy.pe.rop.ti.ˈkos\ (Ancienne écriture : ὑϖεϱοϖτιϰός)

1. Méprisant, dédaigneux

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage