ῥινόκερως

Grec ancien

Étymologie

De ῥίς, rhís (« nez ») et κέρας, kéras (« corne »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	ῥινόκερως	οἱ	ῥινοκέρωτες	τὼ	ῥινοκέρωτε
Vocatif		ῥινόκερως		ῥινοκέρωτες		ῥινοκέρωτε
Accusatif	τὸν	ῥινοκέρωτᾰ	τοὺς	ῥινοκέρωτας	τὼ	ῥινοκέρωτε
Génitif	τοῦ	ῥινοκέρωτος	τῶν	ῥινοκερώτων	τοῖν	ῥινοκέρωτοιν
Datif	τῷ	ῥινοκέρωτῐ	τοῖς	ῥινοκέρωσῐ(ν)	τοῖν	ῥινοκέρωτοιν

ῥινόκερως, rhinókerôs *\r̥i.ˈno.ke.rɔːs\ masculin

1. Rhinocéros.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage