Breton modifier

Étymologie modifier

De amañ (« ici »)[1].

Particule modifier

-mañ \mɑ̃\

  1. Particule démonstrative proximale : -ci.
    • Ha cʼhwi, Job, petra emaocʼh o soñj ober, an abardaez-mañ ? — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 39)
      Et vous, Job, que pensez-vous faire, ce soir[-ci] ?
    • Ma oa bet enkrezet en dercʼhent, ar wech-mañ e voe gwasocʼh c’hoaz. — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, page 135)
      S’il avait été angoissé la veille, cette fois-ci ce fut encore pire.
  2. Tel ou tel (-mañ se place dans ce cas entre les deux substantifs).
    • Ne vanko netra dit en ti-mañ ; sell amañ ur serviedenn, ha pa ’z po cʼhoant a un dra bennak da zebriñ pe da evañ, n’az po netra da ober nemet lâret dezhi : "Serviedenn, gra da dever ; degas din an dra-mañ-dra !" ha kerkent e tegouezho ar pezh az po goulennet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /4, Éditions Al Liamm, 1989, page 86)
      Il ne te manquera rien dans cette maison ; voici une serviette, et quand tu auras envie de quelque chose à boire ou à manger, tu n’auras qu’à lui dire : « Serviette, fais ton devoir ; apporte-moi telle ou telle chose ! » et ce que tu auras demandé arrivera immédiatement.
    • An neb-mañ-neb a zo bet killet en noz-mañ. — (Mab an Dig, Mab an Dig - Eur choaz eus e skridou brezoneg - Levrenn genta, Emgleo Breiz - Ar Skol dre Lizer, 1988, page 110)
      Untel ou untel a été ensorcelé cette nuit.

Dérivés modifier

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Références modifier