-our
Étymologie
modifier- De l’ancien français -our.
Suffixe
modifier-our (pluriel : -ours)
- (Royaume-Uni) -eur, terminaison qui indique une qualité ou un caractère.
- flavour, labour, valour.
Variantes orthographiques
modifier- -or (États-Unis)
Notes
modifier- Les mots modernes qui se forment d'un verbe emploient -or en britannique comme en américain: refrigerator, escalator, calculator.
Étymologie
modifierSuffixe
modifierSingulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|
-our | -ourien | -ourion |
-our \ur\
- Suffixe d'agent en breton, le second après -er.
Techet eo ar yez vremañ da lakaat diforcʼh etre ar gerioù en -er hag ar re en -our. Ar re-mañ a zo a uhelocʼh dere. Evelse e vo ul liorzher un den a labour el liorzhoù hag ul liorzhour unan hag a gempenn liorzhoù kaer ; ur cʼhaner a vo unan a gan hag ur cʼhanour a vo un arzour war ar cʼhan.
— (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Skridoù Breizh, La Baule, 1947, page 434)- De nos jours la langue a tendance à différencier les mots en -er de ceux en -our. Ces derniers sont dans un registre supérieur. Ainsi un jardinier désignera quelquʼun travaillant dans les jardins et un horticulteur quelquʼun qui les entretient ; un chanteur caractérisera quelquʼun qui chante et un chanteur un artiste.
Composés
modifier- aluzenour
- arvevadour
- arzour
- avielour
- avuour
- beajour
- chaseour
- dentour
- dubeour
- enebour
- enezour
- fizikour
- garlocʼhennour
- gedour
- gouarnour
- gourbiolinour
- gwadour
- gwazhiennour
- hendraour
- istorour
- jubennour
- kalonour
- kankrour
- kannadour
- kapitalour
- kevalaour
- klañvdiour
- klañvgarrour
- klañvour
- koadour
- krocʼhenour
- lagadour
- liorzhour
- livour
- lounezhour
- marcʼhadour
- morour
- oberour
- pareour
- pesketour
- poreour
- skiantour
- splusegour
- tavarnour
- telefonour
- troadour
- yezhadurour
- yezhour
Étymologie
modifier- (Siècle à préciser) Du latin -or.
Nom commun
modifier-our féminin
- Variante de -eur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Composés
modifierRéférences
modifier- « -eur », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971–1994 → consulter cet ouvrage