Belgia
Étymologie
modifier- Du latin Belgia.
Nom propre
modifierBelgia \bɛl.ˈɡiː.a\ féminin
- (Géographie) Belgique.
Diou yez stadel a zo e Belgia : ar flandrezeg hag ar galleg.
— (Roparz Hemon, Notennou, in Gwalarn, no 109, décembre 1937, page 59)- Il y a deux langues d’État en Belgique : le flamand et le français.
Eun embanner a v-Brussel a zisklerie krenn-ha-krak d’eur cʼhelaouenner a Baris « Ar skrivagnerien flandrezek a zo deut a-benn da veza brudet en diavaez-vro, tra m'eo bet lakaet ar skrivagnerien cʼhallek a Velgia e renk ar skrivagnerien cʼhall, pe chomet int dianav en o bro end-eeun ».
— (Droukverz al "Lennegez Velgiat Gallek", in Gwalarn, no 70, septembre 1934, page 44)- Un éditeur de Bruxelles déclarait carrément à un journaliste de Paris « Les écrivains de langue flamande ont réussi à être connus à l’étranger, tandis que les écrivains de langue française de Belgique ont été rangés comme écrivains français, ou sont restés inconnus dans leur pays même. »
Gentilés et adjectifs correspondants
modifierÉtymologie
modifier- Du latin Belgia.
Nom propre
modifierDéclinaison
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | Belgia | — |
Génitif | Belgian | — |
Partitif | Belgiaa | — |
Accusatif | Belgia [1] Belgian [2] |
— |
Inessif | Belgiassa | — |
Élatif | Belgiaan | — |
Illatif | Belgiasta | — |
Adessif | Belgialla | — |
Ablatif | Belgialle | — |
Allatif | Belgialta | — |
Essif | Begiana | — |
Translatif | Belgiaksi | — |
Abessif | Belgiatta | — |
Instructif | — | — |
Comitatif | — | — [3] |
Notes [1] [2] [3]
|
Belgia \ˈbel.ɡi.ɑ\
- (Géographie) Belgique.
Dérivés
modifier- belgialainen : belge (adjectif), Belge (gentilé)