Conjugaison en espagnol
enfadar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

enfadar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif modifier

Présent
(yo)   enfado [Prononciation ?]
(tú/vos
ou (vos) 
 enfadas
 enfadás
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  enfada [Prononciation ?]
(nosostros-as)   enfadamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  enfadáis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  enfadan [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   he enfadado [e]
(tú/vos  has enfadado [as]
(él/ella/Ud.  ha enfadado [a]
(nosotros-as)   hemos enfadado [ˈe.mos]
(vosotros-as/os  habéis enfadado [a.ˈβejs]
(ellos-as/Uds.  han enfadado [an]
Imparfait
(yo)   enfadaba [Prononciation ?]
(tú/vos  enfadabas [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  enfadaba [Prononciation ?]
(nosostros-as)   enfadábamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  enfadabais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  enfadaban [Prononciation ?]
Plus-que-parfait
(yo)   había enfadado [a.ˈβi.a]
(tú/vos  habías enfadado [a.ˈβi.as]
(él/ella/Ud.  había enfadado [a.ˈβi.a]
(nosotros-as)   habíamos enfadado [a.ˈβi.a.mos]
(vosotros-as/os  habíais enfadado [a.ˈβi.ajs]
(ellos-as/Uds.  habían enfadado [a.ˈβi.an]
Passé simple
(yo)   enfadé [Prononciation ?]
(tú/vos  enfadaste [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  enfadó [Prononciation ?]
(nosostros-as)   enfadamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  enfadasteis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  enfadaron [Prononciation ?]
Passé antérieur
(yo)   hube enfadado [ˈu.βe]
(tú/vos  hubiste enfadado [u.ˈβi.ste]
(él/ella/Ud.  hubo enfadado [ˈu.βo]
(nosotros-as)   hubimos enfadado [u.ˈβi.mos]
(vosotros-as/os  hubisteis enfadado [u.ˈβi.stejs]
(ellos-as/Uds.  hubieron enfadado [u.ˈβje.ɾon]
Futur simple
(yo)   enfadaré [Prononciation ?]
(tú/vos  enfadarás [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  enfadará [Prononciation ?]
(nosostros-as)   enfadaremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  enfadaréis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  enfadarán [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   habré enfadado [a.ˈβɾe]
(tú/vos  habrás enfadado [a.ˈβɾas]
(él/ella/Ud.  habrá enfadado [a.ˈβɾa]
(nosotros-as)   habremos enfadado [a.ˈβɾe.mos]
(vosotros-as/os  habréis enfadado [a.ˈβɾejs]
(ellos-as/Uds.  habrán enfadado [a.ˈβɾan]

Conditionnel modifier

Présent
(yo)   enfadaría [Prononciation ?]
(tú/vos  enfadarías [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  enfadaría [Prononciation ?]
(nosostros-as)   enfadaríamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  enfadaríais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  enfadarían [Prononciation ?]
Passé
(yo)   habría enfadado [a.ˈβɾi.a]
(tú/vos  habrías enfadado [a.ˈβɾi.as]
(él/ella/Ud.  habría enfadado [a.ˈβɾi.a]
(nosotros-as)   habríamos enfadado [a.ˈβɾi.a.mos]
(vosotros-as/os  habríais enfadado [a.ˈβɾi.ajs]
(ellos-as/Uds.  habrían enfadado [a.ˈβɾi.an]

Subjonctif modifier

Notes modifier

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   enfade [Prononciation ?]
(tú/vos
ou (vos) 
 enfades
 enfadés
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  enfade [Prononciation ?]
(nosostros-as)   enfademos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  enfadéis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  enfaden [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   haya enfadado [ˈa.ja]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas enfadado
 hayás enfadado
[ˈa.jas]
[a.ˈjas]
(él/ella/Ud.  haya enfadado [ˈa.ja]
(nosotros-as)   hayamos enfadado [a.ˈja.mos]
(vosotros-as/os  hayáis enfadado [a.ˈjajs]
(ellos-as/Uds.  hayan enfadado [ˈa.jan]
Imparfait (en -ra)
(yo)   enfadara [Prononciation ?]
(tú/vos  enfadaras [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  enfadara [Prononciation ?]
(nosostros-as)   enfadáramos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  enfadarais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  enfadaran [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera enfadado [u.ˈβje.ɾa]
(tú/vos  hubieras enfadado [u.ˈβje.ɾas]
(él/ella/Ud.  hubiera enfadado [u.ˈβje.ɾa]
(nosotros-as)   hubiéramos enfadado [u.ˈβje.ɾa.mos]
(vosotros-as/os  hubierais enfadado [u.ˈβje.ɾajs]
(ellos-as/Uds.  hubieran enfadado [u.ˈβje.ɾan]
Imparfait (en -se)
(yo)   enfadase [Prononciation ?]
(tú/vos  enfadases [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  enfadase [Prononciation ?]
(nosostros-as)   enfadásemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  enfadaseis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  enfadasen [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese enfadado [u.ˈβje.se]
(tú/vos  hubieses enfadado [u.ˈβje.ses]
(él/ella/Ud.  hubiese enfadado [u.ˈβje.se]
(nosotros-as)   hubiésemos enfadado [u.ˈβje.se.mos]
(vosotros-as/os  hubieseis enfadado [u.ˈβje.sejs]
(ellos-as/Uds.  hubiesen enfadado [u.ˈβje.sen]
Futur
(yo)   enfadare [Prononciation ?]
(tú/vos  enfadares [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  enfadare [Prononciation ?]
(nosostros-as)   enfadáremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  enfadareis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  enfadaren [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   hubiere enfadado [u.ˈβje.ɾe]
(tú/vos  hubieres enfadado [u.ˈβje.ɾes]
(él/ella/Ud.  hubiere enfadado [u.ˈβje.ɾe]
(nosotros-as)   hubiéremos enfadado [u.ˈβje.ɾe.mos]
(vosotros-as/os  hubiereis enfadado [u.ˈβje.ɾejs]
(ellos-as/Uds.  hubieren enfadado [u.ˈβje.ɾen]

Impératif modifier

Notes modifier

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 enfada
 enfadá
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(usted)   enfade [Prononciation ?]
(nosostros-as)   enfademos [Prononciation ?]
(vosostros-as)   enfadad [Prononciation ?]
(ustedes)   enfaden [Prononciation ?]