Conjugaison:espagnol/intrigar

Conjugaison en espagnol
intrigar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

intrigar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif modifier

Présent
(yo)   intrigo [Prononciation ?]
(tú/vos
ou (vos) 
 intrigas
 intrigás
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  intriga [Prononciation ?]
(nosostros-as)   intrigamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  intrigáis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  intrigan [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   he intrigado [e]
(tú/vos  has intrigado [as]
(él/ella/Ud.  ha intrigado [a]
(nosotros-as)   hemos intrigado [ˈe.mos]
(vosotros-as/os  habéis intrigado [a.ˈβejs]
(ellos-as/Uds.  han intrigado [an]
Imparfait
(yo)   intrigaba [Prononciation ?]
(tú/vos  intrigabas [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  intrigaba [Prononciation ?]
(nosostros-as)   intrigábamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  intrigabais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  intrigaban [Prononciation ?]
Plus-que-parfait
(yo)   había intrigado [a.ˈβi.a]
(tú/vos  habías intrigado [a.ˈβi.as]
(él/ella/Ud.  había intrigado [a.ˈβi.a]
(nosotros-as)   habíamos intrigado [a.ˈβi.a.mos]
(vosotros-as/os  habíais intrigado [a.ˈβi.ajs]
(ellos-as/Uds.  habían intrigado [a.ˈβi.an]
Passé simple
(yo)   intrigué [Prononciation ?]
(tú/vos  intrigaste [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  intrigó [Prononciation ?]
(nosostros-as)   intrigamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  intrigasteis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  intrigaron [Prononciation ?]
Passé antérieur
(yo)   hube intrigado [ˈu.βe]
(tú/vos  hubiste intrigado [u.ˈβi.ste]
(él/ella/Ud.  hubo intrigado [ˈu.βo]
(nosotros-as)   hubimos intrigado [u.ˈβi.mos]
(vosotros-as/os  hubisteis intrigado [u.ˈβi.stejs]
(ellos-as/Uds.  hubieron intrigado [u.ˈβje.ɾon]
Futur simple
(yo)   intrigaré [Prononciation ?]
(tú/vos  intrigarás [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  intrigará [Prononciation ?]
(nosostros-as)   intrigaremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  intrigaréis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  intrigarán [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   habré intrigado [a.ˈβɾe]
(tú/vos  habrás intrigado [a.ˈβɾas]
(él/ella/Ud.  habrá intrigado [a.ˈβɾa]
(nosotros-as)   habremos intrigado [a.ˈβɾe.mos]
(vosotros-as/os  habréis intrigado [a.ˈβɾejs]
(ellos-as/Uds.  habrán intrigado [a.ˈβɾan]

Conditionnel modifier

Présent
(yo)   intrigaría [Prononciation ?]
(tú/vos  intrigarías [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  intrigaría [Prononciation ?]
(nosostros-as)   intrigaríamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  intrigaríais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  intrigarían [Prononciation ?]
Passé
(yo)   habría intrigado [a.ˈβɾi.a]
(tú/vos  habrías intrigado [a.ˈβɾi.as]
(él/ella/Ud.  habría intrigado [a.ˈβɾi.a]
(nosotros-as)   habríamos intrigado [a.ˈβɾi.a.mos]
(vosotros-as/os  habríais intrigado [a.ˈβɾi.ajs]
(ellos-as/Uds.  habrían intrigado [a.ˈβɾi.an]

Subjonctif modifier

Notes modifier

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   intrigue [Prononciation ?]
(tú/vos
ou (vos) 
 intrigues
 intrigués
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  intrigue [Prononciation ?]
(nosostros-as)   intriguemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  intriguéis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  intriguen [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   haya intrigado [ˈa.ja]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas intrigado
 hayás intrigado
[ˈa.jas]
[a.ˈjas]
(él/ella/Ud.  haya intrigado [ˈa.ja]
(nosotros-as)   hayamos intrigado [a.ˈja.mos]
(vosotros-as/os  hayáis intrigado [a.ˈjajs]
(ellos-as/Uds.  hayan intrigado [ˈa.jan]
Imparfait (en -ra)
(yo)   intrigara [Prononciation ?]
(tú/vos  intrigaras [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  intrigara [Prononciation ?]
(nosostros-as)   intrigáramos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  intrigarais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  intrigaran [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera intrigado [u.ˈβje.ɾa]
(tú/vos  hubieras intrigado [u.ˈβje.ɾas]
(él/ella/Ud.  hubiera intrigado [u.ˈβje.ɾa]
(nosotros-as)   hubiéramos intrigado [u.ˈβje.ɾa.mos]
(vosotros-as/os  hubierais intrigado [u.ˈβje.ɾajs]
(ellos-as/Uds.  hubieran intrigado [u.ˈβje.ɾan]
Imparfait (en -se)
(yo)   intrigase [Prononciation ?]
(tú/vos  intrigases [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  intrigase [Prononciation ?]
(nosostros-as)   intrigásemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  intrigaseis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  intrigasen [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese intrigado [u.ˈβje.se]
(tú/vos  hubieses intrigado [u.ˈβje.ses]
(él/ella/Ud.  hubiese intrigado [u.ˈβje.se]
(nosotros-as)   hubiésemos intrigado [u.ˈβje.se.mos]
(vosotros-as/os  hubieseis intrigado [u.ˈβje.sejs]
(ellos-as/Uds.  hubiesen intrigado [u.ˈβje.sen]
Futur
(yo)   intrigare [Prononciation ?]
(tú/vos  intrigares [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  intrigare [Prononciation ?]
(nosostros-as)   intrigáremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  intrigareis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  intrigaren [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   hubiere intrigado [u.ˈβje.ɾe]
(tú/vos  hubieres intrigado [u.ˈβje.ɾes]
(él/ella/Ud.  hubiere intrigado [u.ˈβje.ɾe]
(nosotros-as)   hubiéremos intrigado [u.ˈβje.ɾe.mos]
(vosotros-as/os  hubiereis intrigado [u.ˈβje.ɾejs]
(ellos-as/Uds.  hubieren intrigado [u.ˈβje.ɾen]

Impératif modifier

Notes modifier

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 intriga
 intrigá
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(usted)   intrigue [Prononciation ?]
(nosostros-as)   intriguemos [Prononciation ?]
(vosostros-as)   intrigad [Prononciation ?]
(ustedes)   intriguen [Prononciation ?]