Conjugaison en français
attenir
Verbe du troisième groupe,
conjugué comme {{fr-conj-3-enir}}

Conjugaison de attenir, verbe du 3e groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ attiens \ʒ‿ a.tjɛ̃\
tu  attiens \ty  a.tjɛ̃\
il/elle/on  attient \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tjɛ̃\
nous  attenons \nu.z‿ a.tnɔ̃\
vous  attenez \vu.z‿ a.tne\
ils/elles  attiennent \[il/ɛl].z‿ a.tjɛn\
Passé composé
j’ai  attenu  \ʒ‿e a.tny\
tu as  attenu  \ty a.z‿a.tny\
il/elle/on a  attenu  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.tny\
nous avons  attenu  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.tny\
vous avez  attenu  \vu.z‿a.ve.z‿a.tny\
ils/elles ont  attenu  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.tny\
Imparfait
j’ attenais \ʒ‿ a.tnɛ\
tu  attenais \ty  a.tnɛ\
il/elle/on  attenait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tnɛ\
nous  attenions \nu.z‿ a.tnjɔ̃\
vous  atteniez \vu.z‿ a.tnje\
ils/elles  attenaient \[il/ɛl].z‿ a.tnɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  attenu  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.tny\
tu avais  attenu  \ty a.vɛ.z‿a.tny\
il/elle/on avait  attenu  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.tny\
nous avions  attenu  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.tny\
vous aviez  attenu  \vu.z‿a.vje.z‿a.tny\
ils/elles avaient  attenu  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.tny\
Passé simple
j’ attins \ʒ‿ a.tɛ̃\
tu  attins \ty  a.tɛ̃\
il/elle/on  attint \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tɛ̃\
nous  attînmes \nu.z‿ a.tɛ̃m\
vous  attîntes \vu.z‿ a.tɛ̃t\
ils/elles  attinrent \[il/ɛl].z‿ a.tɛ̃ʁ\
Passé antérieur
j’eus  attenu  \ʒ‿y.z‿a.tny\
tu eus  attenu  \ty y.z‿a.tny\
il/elle/on eut  attenu  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.tny\
nous eûmes  attenu  \nu.z‿ym.z‿a.tny\
vous eûtes  attenu  \vu.z‿yt.z‿a.tny\
ils/elles eurent  attenu  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.tny\
Futur simple
j’ attiendrai \ʒ‿ a.tjɛ̃.dʁe\
tu  attiendras \ty  a.tjɛ̃.dʁa\
il/elle/on  attiendra \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tjɛ̃.dʁa\
nous  attiendrons \nu.z‿ a.tjɛ̃.dʁɔ̃\
vous  attiendrez \vu.z‿ a.tjɛ̃.dʁe\
ils/elles  attiendront \[il/ɛl].z‿ a.tjɛ̃.dʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  attenu  \ʒ‿o.ʁe a.tny\
tu auras  attenu  \ty o.ʁa.z‿a.tny\
il/elle/on aura  attenu  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.tny\
nous aurons  attenu  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.tny\
vous aurez  attenu  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.tny\
ils/elles auront  attenu  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.tny\

Subjonctif

Présent
que j’ attienne \kə ʒ‿ a.tjɛn\
que tu  attiennes \kə ty  a.tjɛn\
qu’il/elle/on  attienne \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tjɛn\
que nous  attenions \kə nu.z‿ a.tnjɔ̃\
que vous  atteniez \kə vu.z‿ a.tnje\
qu’ils/elles  attiennent \k‿[il/ɛl].z‿ a.tjɛn\
Passé
que j’aie  attenu  \kə ʒ‿ɛ a.tny\
que tu aies  attenu  \kə ty ɛ.z‿a.tny\
qu’il/elle/on ait  attenu  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.tny\
que nous ayons  attenu  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.tny\
que vous ayez  attenu  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.tny\
qu’ils/elles aient  attenu  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.tny\
Imparfait
que j’ attinsse \kə ʒ‿ a.tɛ̃s\
que tu  attinsses \kə ty  a.tɛ̃s\
qu’il/elle/on  attînt \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tɛ̃\
que nous  attinssions \kə nu.z‿ a.tɛ̃.sjɔ̃\
que vous  attinssiez \kə vu.z‿ a.tɛ̃.sje\
qu’ils/elles  attinssent \k‿[il/ɛl].z‿ a.tɛ̃s\
Plus-que-parfait
que j’eusse  attenu  \kə ʒ‿ys a.tny\
que tu eusses  attenu  \kə ty ys.z‿a.tny\
qu’il/elle/on eût  attenu  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.tny\
que nous eussions  attenu  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.tny\
que vous eussiez  attenu  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.tny\
qu’ils/elles eussent  attenu  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.tny\

Conditionnel

Impératif

Présent
  attiens  \a.tjɛ̃\
  attenons  \a.tnɔ̃\
  attenez  \a.tne\
Passé
 aie  attenu   \ɛ a.tny\ 
 ayons  attenu   \ɛ.jɔ̃.z‿a.tny\ 
 ayez  attenu   \ɛ.je.z‿a.tny\