Conjugaison:français/charrioter

Conjugaison en français
charrioter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de charrioter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  charriote \ʒə  ʃa.ʁjɔt\
tu  charriotes \ty  ʃa.ʁjɔt\
il/elle/on  charriote \[il/ɛl/ɔ̃]  ʃa.ʁjɔt\
nous  charriotons \nu  ʃa.ʁjɔ.tɔ̃\
vous  charriotez \vu  ʃa.ʁjɔ.te\
ils/elles  charriotent \[il/ɛl]  ʃa.ʁjɔt\
Passé composé
j’ai  charrioté  \ʒ‿e ʃa.ʁjɔ.te\
tu as  charrioté  \ty a ʃa.ʁjɔ.te\
il/elle/on a  charrioté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ʃa.ʁjɔ.te\
nous avons  charrioté  \nu.z‿a.vɔ̃ ʃa.ʁjɔ.te\
vous avez  charrioté  \vu.z‿a.ve ʃa.ʁjɔ.te\
ils/elles ont  charrioté  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ʃa.ʁjɔ.te\
Imparfait
je  charriotais \ʒə  ʃa.ʁjɔ.tɛ\
tu  charriotais \ty  ʃa.ʁjɔ.tɛ\
il/elle/on  charriotait \[il/ɛl/ɔ̃]  ʃa.ʁjɔ.tɛ\
nous  charriotions \nu  ʃa.ʁjɔ.tjɔ̃\
vous  charriotiez \vu  ʃa.ʁjɔ.tje\
ils/elles  charriotaient \[il/ɛl]  ʃa.ʁjɔ.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  charrioté  \ʒ‿a.vɛ ʃa.ʁjɔ.te\
tu avais  charrioté  \ty a.vɛ ʃa.ʁjɔ.te\
il/elle/on avait  charrioté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ʃa.ʁjɔ.te\
nous avions  charrioté  \nu.z‿a.vjɔ̃ ʃa.ʁjɔ.te\
vous aviez  charrioté  \vu.z‿a.vje ʃa.ʁjɔ.te\
ils/elles avaient  charrioté  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ʃa.ʁjɔ.te\
Passé simple
je  charriotai \ʒə  ʃa.ʁjɔ.te\
tu  charriotas \ty  ʃa.ʁjɔ.ta\
il/elle/on  charriota \[il/ɛl/ɔ̃]  ʃa.ʁjɔ.ta\
nous  charriotâmes \nu  ʃa.ʁjɔ.tam\
vous  charriotâtes \vu  ʃa.ʁjɔ.tat\
ils/elles  charriotèrent \[il/ɛl]  ʃa.ʁjɔ.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  charrioté  \ʒ‿y ʃa.ʁjɔ.te\
tu eus  charrioté  \ty y ʃa.ʁjɔ.te\
il/elle/on eut  charrioté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʃa.ʁjɔ.te\
nous eûmes  charrioté  \nu.z‿ym ʃa.ʁjɔ.te\
vous eûtes  charrioté  \vu.z‿yt ʃa.ʁjɔ.te\
ils/elles eurent  charrioté  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ʃa.ʁjɔ.te\
Futur simple
je  charrioterai \ʒə  ʃa.ʁjɔ.t(ə.)ʁe\
tu  charrioteras \ty  ʃa.ʁjɔ.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  charriotera \[il/ɛl/ɔ̃]  ʃa.ʁjɔ.t(ə.)ʁa\
nous  charrioterons \nu  ʃa.ʁjɔ.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  charrioterez \vu  ʃa.ʁjɔ.t(ə.)ʁe\
ils/elles  charrioteront \[il/ɛl]  ʃa.ʁjɔ.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  charrioté  \ʒ‿o.ʁe ʃa.ʁjɔ.te\
tu auras  charrioté  \ty o.ʁa ʃa.ʁjɔ.te\
il/elle/on aura  charrioté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ʃa.ʁjɔ.te\
nous aurons  charrioté  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ʃa.ʁjɔ.te\
vous aurez  charrioté  \vu.z‿o.ʁe ʃa.ʁjɔ.te\
ils/elles auront  charrioté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ʃa.ʁjɔ.te\

Subjonctif

Présent
que je  charriote \kə ʒə  ʃa.ʁjɔt\
que tu  charriotes \kə ty  ʃa.ʁjɔt\
qu’il/elle/on  charriote \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʃa.ʁjɔt\
que nous  charriotions \kə nu  ʃa.ʁjɔ.tjɔ̃\
que vous  charriotiez \kə vu  ʃa.ʁjɔ.tje\
qu’ils/elles  charriotent \k‿[il/ɛl]  ʃa.ʁjɔt\
Passé
que j’aie  charrioté  \kə ʒ‿ɛ ʃa.ʁjɔ.te\
que tu aies  charrioté  \kə ty ɛ ʃa.ʁjɔ.te\
qu’il/elle/on ait  charrioté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ʃa.ʁjɔ.te\
que nous ayons  charrioté  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ʃa.ʁjɔ.te\
que vous ayez  charrioté  \kə vu.z‿ɛ.je ʃa.ʁjɔ.te\
qu’ils/elles aient  charrioté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ʃa.ʁjɔ.te\
Imparfait
que je  charriotasse \kə ʒə  ʃa.ʁjɔ.tas\
que tu  charriotasses \kə ty  ʃa.ʁjɔ.tas\
qu’il/elle/on  charriotât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʃa.ʁjɔ.ta\
que nous  charriotassions \kə nu  ʃa.ʁjɔ.ta.sjɔ̃\
que vous  charriotassiez \kə vu  ʃa.ʁjɔ.ta.sje\
qu’ils/elles  charriotassent \k‿[il/ɛl]  ʃa.ʁjɔ.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  charrioté  \kə ʒ‿ys ʃa.ʁjɔ.te\
que tu eusses  charrioté  \kə ty ys ʃa.ʁjɔ.te\
qu’il/elle/on eût  charrioté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʃa.ʁjɔ.te\
que nous eussions  charrioté  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ʃa.ʁjɔ.te\
que vous eussiez  charrioté  \kə vu.z‿y.sje ʃa.ʁjɔ.te\
qu’ils/elles eussent  charrioté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ʃa.ʁjɔ.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  charriote  \ʃa.ʁjɔt\
  charriotons  \ʃa.ʁjɔ.tɔ̃\
  charriotez  \ʃa.ʁjɔ.te\
Passé
 aie  charrioté   \ɛ ʃa.ʁjɔ.te\ 
 ayons  charrioté   \ɛ.jɔ̃ ʃa.ʁjɔ.te\ 
 ayez  charrioté   \ɛ.je ʃa.ʁjɔ.te\