Conjugaison:français/conforter

Conjugaison en français
conforter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de conforter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  conforte \ʒə  kɔ̃.fɔʁt\
tu  confortes \ty  kɔ̃.fɔʁt\
il/elle/on  conforte \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fɔʁt\
nous  confortons \nu  kɔ̃.fɔʁ.tɔ̃\
vous  confortez \vu  kɔ̃.fɔʁ.te\
ils/elles  confortent \[il/ɛl]  kɔ̃.fɔʁt\
Passé composé
j’ai  conforté  \ʒ‿e kɔ̃.fɔʁ.te\
tu as  conforté  \ty a kɔ̃.fɔʁ.te\
il/elle/on a  conforté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a kɔ̃.fɔʁ.te\
nous avons  conforté  \nu.z‿a.vɔ̃ kɔ̃.fɔʁ.te\
vous avez  conforté  \vu.z‿a.ve kɔ̃.fɔʁ.te\
ils/elles ont  conforté  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ kɔ̃.fɔʁ.te\
Imparfait
je  confortais \ʒə  kɔ̃.fɔʁ.tɛ\
tu  confortais \ty  kɔ̃.fɔʁ.tɛ\
il/elle/on  confortait \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fɔʁ.tɛ\
nous  confortions \nu  kɔ̃.fɔʁ.tjɔ̃\
vous  confortiez \vu  kɔ̃.fɔʁ.tje\
ils/elles  confortaient \[il/ɛl]  kɔ̃.fɔʁ.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  conforté  \ʒ‿a.vɛ kɔ̃.fɔʁ.te\
tu avais  conforté  \ty a.vɛ kɔ̃.fɔʁ.te\
il/elle/on avait  conforté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ kɔ̃.fɔʁ.te\
nous avions  conforté  \nu.z‿a.vjɔ̃ kɔ̃.fɔʁ.te\
vous aviez  conforté  \vu.z‿a.vje kɔ̃.fɔʁ.te\
ils/elles avaient  conforté  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ kɔ̃.fɔʁ.te\
Passé simple
je  confortai \ʒə  kɔ̃.fɔʁ.te\
tu  confortas \ty  kɔ̃.fɔʁ.ta\
il/elle/on  conforta \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fɔʁ.ta\
nous  confortâmes \nu  kɔ̃.fɔʁ.tam\
vous  confortâtes \vu  kɔ̃.fɔʁ.tat\
ils/elles  confortèrent \[il/ɛl]  kɔ̃.fɔʁ.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  conforté  \ʒ‿y kɔ̃.fɔʁ.te\
tu eus  conforté  \ty y kɔ̃.fɔʁ.te\
il/elle/on eut  conforté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y kɔ̃.fɔʁ.te\
nous eûmes  conforté  \nu.z‿ym kɔ̃.fɔʁ.te\
vous eûtes  conforté  \vu.z‿yt kɔ̃.fɔʁ.te\
ils/elles eurent  conforté  \[i/ɛ]l.z‿yʁ kɔ̃.fɔʁ.te\
Futur simple
je  conforterai \ʒə  kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁe\
tu  conforteras \ty  kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  confortera \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁa\
nous  conforterons \nu  kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  conforterez \vu  kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁe\
ils/elles  conforteront \[il/ɛl]  kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  conforté  \ʒ‿o.ʁe kɔ̃.fɔʁ.te\
tu auras  conforté  \ty o.ʁa kɔ̃.fɔʁ.te\
il/elle/on aura  conforté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa kɔ̃.fɔʁ.te\
nous aurons  conforté  \nu.z‿o.ʁɔ̃ kɔ̃.fɔʁ.te\
vous aurez  conforté  \vu.z‿o.ʁe kɔ̃.fɔʁ.te\
ils/elles auront  conforté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ kɔ̃.fɔʁ.te\

Subjonctif

Présent
que je  conforte \kə ʒə  kɔ̃.fɔʁt\
que tu  confortes \kə ty  kɔ̃.fɔʁt\
qu’il/elle/on  conforte \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fɔʁt\
que nous  confortions \kə nu  kɔ̃.fɔʁ.tjɔ̃\
que vous  confortiez \kə vu  kɔ̃.fɔʁ.tje\
qu’ils/elles  confortent \k‿[il/ɛl]  kɔ̃.fɔʁt\
Passé
que j’aie  conforté  \kə ʒ‿ɛ kɔ̃.fɔʁ.te\
que tu aies  conforté  \kə ty ɛ kɔ̃.fɔʁ.te\
qu’il/elle/on ait  conforté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ kɔ̃.fɔʁ.te\
que nous ayons  conforté  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ kɔ̃.fɔʁ.te\
que vous ayez  conforté  \kə vu.z‿ɛ.je kɔ̃.fɔʁ.te\
qu’ils/elles aient  conforté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ kɔ̃.fɔʁ.te\
Imparfait
que je  confortasse \kə ʒə  kɔ̃.fɔʁ.tas\
que tu  confortasses \kə ty  kɔ̃.fɔʁ.tas\
qu’il/elle/on  confortât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fɔʁ.ta\
que nous  confortassions \kə nu  kɔ̃.fɔʁ.ta.sjɔ̃\
que vous  confortassiez \kə vu  kɔ̃.fɔʁ.ta.sje\
qu’ils/elles  confortassent \k‿[il/ɛl]  kɔ̃.fɔʁ.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  conforté  \kə ʒ‿ys kɔ̃.fɔʁ.te\
que tu eusses  conforté  \kə ty ys kɔ̃.fɔʁ.te\
qu’il/elle/on eût  conforté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y kɔ̃.fɔʁ.te\
que nous eussions  conforté  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ kɔ̃.fɔʁ.te\
que vous eussiez  conforté  \kə vu.z‿y.sje kɔ̃.fɔʁ.te\
qu’ils/elles eussent  conforté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys kɔ̃.fɔʁ.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  conforte  \kɔ̃.fɔʁt\
  confortons  \kɔ̃.fɔʁ.tɔ̃\
  confortez  \kɔ̃.fɔʁ.te\
Passé
 aie  conforté   \ɛ kɔ̃.fɔʁ.te\ 
 ayons  conforté   \ɛ.jɔ̃ kɔ̃.fɔʁ.te\ 
 ayez  conforté   \ɛ.je kɔ̃.fɔʁ.te\