Conjugaison:français/craticuler

Conjugaison en français
craticuler
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de craticuler, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  craticule \ʒə  kʁa.ti.kyl\
tu  craticules \ty  kʁa.ti.kyl\
il/elle/on  craticule \[il/ɛl/ɔ̃]  kʁa.ti.kyl\
nous  craticulons \nu  kʁa.ti.ky.lɔ̃\
vous  craticulez \vu  kʁa.ti.ky.le\
ils/elles  craticulent \[il/ɛl]  kʁa.ti.kyl\
Passé composé
j’ai  craticulé  \ʒ‿e kʁa.ti.ky.le\
tu as  craticulé  \ty a kʁa.ti.ky.le\
il/elle/on a  craticulé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a kʁa.ti.ky.le\
nous avons  craticulé  \nu.z‿a.vɔ̃ kʁa.ti.ky.le\
vous avez  craticulé  \vu.z‿a.ve kʁa.ti.ky.le\
ils/elles ont  craticulé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ kʁa.ti.ky.le\
Imparfait
je  craticulais \ʒə  kʁa.ti.ky.lɛ\
tu  craticulais \ty  kʁa.ti.ky.lɛ\
il/elle/on  craticulait \[il/ɛl/ɔ̃]  kʁa.ti.ky.lɛ\
nous  craticulions \nu  kʁa.ti.ky.ljɔ̃\
vous  craticuliez \vu  kʁa.ti.ky.lje\
ils/elles  craticulaient \[il/ɛl]  kʁa.ti.ky.lɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  craticulé  \ʒ‿a.vɛ kʁa.ti.ky.le\
tu avais  craticulé  \ty a.vɛ kʁa.ti.ky.le\
il/elle/on avait  craticulé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ kʁa.ti.ky.le\
nous avions  craticulé  \nu.z‿a.vjɔ̃ kʁa.ti.ky.le\
vous aviez  craticulé  \vu.z‿a.vje kʁa.ti.ky.le\
ils/elles avaient  craticulé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ kʁa.ti.ky.le\
Passé simple
je  craticulai \ʒə  kʁa.ti.ky.le\
tu  craticulas \ty  kʁa.ti.ky.la\
il/elle/on  craticula \[il/ɛl/ɔ̃]  kʁa.ti.ky.la\
nous  craticulâmes \nu  kʁa.ti.ky.lam\
vous  craticulâtes \vu  kʁa.ti.ky.lat\
ils/elles  craticulèrent \[il/ɛl]  kʁa.ti.ky.lɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  craticulé  \ʒ‿y kʁa.ti.ky.le\
tu eus  craticulé  \ty y kʁa.ti.ky.le\
il/elle/on eut  craticulé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y kʁa.ti.ky.le\
nous eûmes  craticulé  \nu.z‿ym kʁa.ti.ky.le\
vous eûtes  craticulé  \vu.z‿yt kʁa.ti.ky.le\
ils/elles eurent  craticulé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ kʁa.ti.ky.le\
Futur simple
je  craticulerai \ʒə  kʁa.ti.ky.l(ə.)ʁe\
tu  craticuleras \ty  kʁa.ti.ky.l(ə.)ʁa\
il/elle/on  craticulera \[il/ɛl/ɔ̃]  kʁa.ti.ky.l(ə.)ʁa\
nous  craticulerons \nu  kʁa.ti.ky.l(ə.)ʁɔ̃\
vous  craticulerez \vu  kʁa.ti.ky.l(ə.)ʁe\
ils/elles  craticuleront \[il/ɛl]  kʁa.ti.ky.l(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  craticulé  \ʒ‿o.ʁe kʁa.ti.ky.le\
tu auras  craticulé  \ty o.ʁa kʁa.ti.ky.le\
il/elle/on aura  craticulé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa kʁa.ti.ky.le\
nous aurons  craticulé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ kʁa.ti.ky.le\
vous aurez  craticulé  \vu.z‿o.ʁe kʁa.ti.ky.le\
ils/elles auront  craticulé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ kʁa.ti.ky.le\

Subjonctif

Présent
que je  craticule \kə ʒə  kʁa.ti.kyl\
que tu  craticules \kə ty  kʁa.ti.kyl\
qu’il/elle/on  craticule \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  kʁa.ti.kyl\
que nous  craticulions \kə nu  kʁa.ti.ky.ljɔ̃\
que vous  craticuliez \kə vu  kʁa.ti.ky.lje\
qu’ils/elles  craticulent \k‿[il/ɛl]  kʁa.ti.kyl\
Passé
que j’aie  craticulé  \kə ʒ‿ɛ kʁa.ti.ky.le\
que tu aies  craticulé  \kə ty ɛ kʁa.ti.ky.le\
qu’il/elle/on ait  craticulé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ kʁa.ti.ky.le\
que nous ayons  craticulé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ kʁa.ti.ky.le\
que vous ayez  craticulé  \kə vu.z‿ɛ.je kʁa.ti.ky.le\
qu’ils/elles aient  craticulé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ kʁa.ti.ky.le\
Imparfait
que je  craticulasse \kə ʒə  kʁa.ti.ky.las\
que tu  craticulasses \kə ty  kʁa.ti.ky.las\
qu’il/elle/on  craticulât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  kʁa.ti.ky.la\
que nous  craticulassions \kə nu  kʁa.ti.ky.la.sjɔ̃\
que vous  craticulassiez \kə vu  kʁa.ti.ky.la.sje\
qu’ils/elles  craticulassent \k‿[il/ɛl]  kʁa.ti.ky.las\
Plus-que-parfait
que j’eusse  craticulé  \kə ʒ‿ys kʁa.ti.ky.le\
que tu eusses  craticulé  \kə ty ys kʁa.ti.ky.le\
qu’il/elle/on eût  craticulé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y kʁa.ti.ky.le\
que nous eussions  craticulé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ kʁa.ti.ky.le\
que vous eussiez  craticulé  \kə vu.z‿y.sje kʁa.ti.ky.le\
qu’ils/elles eussent  craticulé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys kʁa.ti.ky.le\

Conditionnel

Impératif

Présent
  craticule  \kʁa.ti.kyl\
  craticulons  \kʁa.ti.ky.lɔ̃\
  craticulez  \kʁa.ti.ky.le\
Passé
 aie  craticulé   \ɛ kʁa.ti.ky.le\ 
 ayons  craticulé   \ɛ.jɔ̃ kʁa.ti.ky.le\ 
 ayez  craticulé   \ɛ.je kʁa.ti.ky.le\