Conjugaison en français
flatir
Verbe du deuxième groupe,
conjugué comme {{fr-conj-2}}

Conjugaison de flatir, verbe du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  flatis \ʒə  fla.ti\
tu  flatis \ty  fla.ti\
il/elle/on  flatit \[il/ɛl/ɔ̃]  fla.ti\
nous  flatissons \nu  fla.ti.sɔ̃\
vous  flatissez \vu  fla.ti.se\
ils/elles  flatissent \[il/ɛl]  fla.tis\
Passé composé
j’ai  flati  \ʒ‿e fla.ti\
tu as  flati  \ty a fla.ti\
il/elle/on a  flati  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a fla.ti\
nous avons  flati  \nu.z‿a.vɔ̃ fla.ti\
vous avez  flati  \vu.z‿a.ve fla.ti\
ils/elles ont  flati  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ fla.ti\
Imparfait
je  flatissais \ʒə  fla.ti.sɛ\
tu  flatissais \ty  fla.ti.sɛ\
il/elle/on  flatissait \[il/ɛl/ɔ̃]  fla.ti.sɛ\
nous  flatissions \nu  fla.ti.sjɔ̃\
vous  flatissiez \vu  fla.ti.sje\
ils/elles  flatissaient \[il/ɛl]  fla.ti.sɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  flati  \ʒ‿a.vɛ fla.ti\
tu avais  flati  \ty a.vɛ fla.ti\
il/elle/on avait  flati  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ fla.ti\
nous avions  flati  \nu.z‿a.vjɔ̃ fla.ti\
vous aviez  flati  \vu.z‿a.vje fla.ti\
ils/elles avaient  flati  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ fla.ti\
Passé simple
je  flatis \ʒə  fla.ti\
tu  flatis \ty  fla.ti\
il/elle/on  flatit \[il/ɛl/ɔ̃]  fla.ti\
nous  flatîmes \nu  fla.tim\
vous  flatîtes \vu  fla.tit\
ils/elles  flatirent \[il/ɛl]  fla.tiʁ\
Passé antérieur
j’eus  flati  \ʒ‿y fla.ti\
tu eus  flati  \ty y fla.ti\
il/elle/on eut  flati  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y fla.ti\
nous eûmes  flati  \nu.z‿ym fla.ti\
vous eûtes  flati  \vu.z‿yt fla.ti\
ils/elles eurent  flati  \[i/ɛ]l.z‿yʁ fla.ti\
Futur simple
je  flatirai \ʒə  fla.ti.ʁe\
tu  flatiras \ty  fla.ti.ʁa\
il/elle/on  flatira \[il/ɛl/ɔ̃]  fla.ti.ʁa\
nous  flatirons \nu  fla.ti.ʁɔ̃\
vous  flatirez \vu  fla.ti.ʁe\
ils/elles  flatiront \[il/ɛl]  fla.ti.ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  flati  \ʒ‿o.ʁe fla.ti\
tu auras  flati  \ty o.ʁa fla.ti\
il/elle/on aura  flati  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa fla.ti\
nous aurons  flati  \nu.z‿o.ʁɔ̃ fla.ti\
vous aurez  flati  \vu.z‿o.ʁe fla.ti\
ils/elles auront  flati  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ fla.ti\

Subjonctif

Présent
que je  flatisse \kə ʒə  fla.tis\
que tu  flatisses \kə ty  fla.tis\
qu’il/elle/on  flatisse \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  fla.tis\
que nous  flatissions \kə nu  fla.ti.sjɔ̃\
que vous  flatissiez \kə vu  fla.ti.sje\
qu’ils/elles  flatissent \k‿[il/ɛl]  fla.tis\
Passé
que j’aie  flati  \kə ʒ‿ɛ fla.ti\
que tu aies  flati  \kə ty ɛ fla.ti\
qu’il/elle/on ait  flati  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ fla.ti\
que nous ayons  flati  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ fla.ti\
que vous ayez  flati  \kə vu.z‿ɛ.je fla.ti\
qu’ils/elles aient  flati  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ fla.ti\
Imparfait
que je  flatisse \kə ʒə  fla.tis\
que tu  flatisses \kə ty  fla.tis\
qu’il/elle/on  flatît \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  fla.ti\
que nous  flatissions \kə nu  fla.ti.sjɔ̃\
que vous  flatissiez \kə vu  fla.ti.sje\
qu’ils/elles  flatissent \k‿[il/ɛl]  fla.tis\
Plus-que-parfait
que j’eusse  flati  \kə ʒ‿ys fla.ti\
que tu eusses  flati  \kə ty ys fla.ti\
qu’il/elle/on eût  flati  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y fla.ti\
que nous eussions  flati  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ fla.ti\
que vous eussiez  flati  \kə vu.z‿y.sje fla.ti\
qu’ils/elles eussent  flati  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys fla.ti\

Conditionnel

Présent
je  flatirais \ʒə  fla.ti.ʁɛ\
tu  flatirais \ty  fla.ti.ʁɛ\
il/elle/on  flatirait \[il/ɛl/ɔ̃]  fla.ti.ʁɛ\
nous  flatirions \nu  fla.ti.ʁjɔ̃\
vous  flatiriez \vu  fla.ti.ʁje\
ils/elles  flatiraient \[il/ɛl]  fla.ti.ʁɛ\
Passé
j’aurais  flati  \ʒ‿o.ʁɛ fla.ti\
tu aurais  flati  \ty o.ʁɛ fla.ti\
il/elle/on aurait  flati  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ fla.ti\
nous aurions  flati  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ fla.ti\
vous auriez  flati  \vu.z‿o.ʁje fla.ti\
ils/elles auraient  flati  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ fla.ti\

Impératif

Présent
  flatis  \fla.ti\
  flatissons  \fla.ti.sɔ̃\
  flatissez  \fla.ti.se\
Passé
 aie  flati   \ɛ fla.ti\ 
 ayons  flati   \ɛ.jɔ̃ fla.ti\ 
 ayez  flati   \ɛ.je fla.ti\