Conjugaison:français/gradailler

Conjugaison en français
gradailler
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1-iller}}

Conjugaison de gradailler, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.



Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  gradaille \ʒə  ɡʁa.daj\
tu  gradailles \ty  ɡʁa.daj\
il/elle/on  gradaille \[il/ɛl/ɔ̃]  ɡʁa.daj\
nous  gradaillons \nu  ɡʁa.da.jɔ̃\
vous  gradaillez \vu  ɡʁa.da.je\
ils/elles  gradaillent \[il/ɛl]  ɡʁa.daj\
Passé composé
j’ai  gradaillé  \ʒ‿e ɡʁa.da.je\
tu as  gradaillé  \ty a ɡʁa.da.je\
il/elle/on a  gradaillé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ɡʁa.da.je\
nous avons  gradaillé  \nu.z‿a.vɔ̃ ɡʁa.da.je\
vous avez  gradaillé  \vu.z‿a.ve ɡʁa.da.je\
ils/elles ont  gradaillé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ɡʁa.da.je\
Imparfait
je  gradaillais \ʒə  ɡʁa.da.jɛ\
tu  gradaillais \ty  ɡʁa.da.jɛ\
il/elle/on  gradaillait \[il/ɛl/ɔ̃]  ɡʁa.da.jɛ\
nous  gradaillions \nu  ɡʁa.daj.jɔ̃\
vous  gradailliez \vu  ɡʁa.daj.je\
ils/elles  gradaillaient \[il/ɛl]  ɡʁa.da.jɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  gradaillé  \ʒ‿a.vɛ ɡʁa.da.je\
tu avais  gradaillé  \ty a.vɛ ɡʁa.da.je\
il/elle/on avait  gradaillé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ɡʁa.da.je\
nous avions  gradaillé  \nu.z‿a.vjɔ̃ ɡʁa.da.je\
vous aviez  gradaillé  \vu.z‿a.vje ɡʁa.da.je\
ils/elles avaient  gradaillé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ɡʁa.da.je\
Passé simple
je  gradaillai \ʒə  ɡʁa.da.je\
tu  gradaillas \ty  ɡʁa.da.ja\
il/elle/on  gradailla \[il/ɛl/ɔ̃]  ɡʁa.da.ja\
nous  gradaillâmes \nu  ɡʁa.da.jam\
vous  gradaillâtes \vu  ɡʁa.da.jat\
ils/elles  gradaillèrent \[il/ɛl]  ɡʁa.da.jɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  gradaillé  \ʒ‿y ɡʁa.da.je\
tu eus  gradaillé  \ty y ɡʁa.da.je\
il/elle/on eut  gradaillé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ɡʁa.da.je\
nous eûmes  gradaillé  \nu.z‿ym ɡʁa.da.je\
vous eûtes  gradaillé  \vu.z‿yt ɡʁa.da.je\
ils/elles eurent  gradaillé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ɡʁa.da.je\
Futur simple
je  gradaillerai \ʒə  ɡʁa.daj(ə.)ʁe\
tu  gradailleras \ty  ɡʁa.daj(ə.)ʁa\
il/elle/on  gradaillera \[il/ɛl/ɔ̃]  ɡʁa.daj(ə.)ʁa\
nous  gradaillerons \nu  ɡʁa.daj(ə.)ʁɔ̃\
vous  gradaillerez \vu  ɡʁa.daj(ə.)ʁe\
ils/elles  gradailleront \[il/ɛl]  ɡʁa.daj(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  gradaillé  \ʒ‿o.ʁe ɡʁa.da.je\
tu auras  gradaillé  \ty o.ʁa ɡʁa.da.je\
il/elle/on aura  gradaillé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɡʁa.da.je\
nous aurons  gradaillé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ɡʁa.da.je\
vous aurez  gradaillé  \vu.z‿o.ʁe ɡʁa.da.je\
ils/elles auront  gradaillé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ɡʁa.da.je\

Subjonctif

Présent
que je  gradaille \kə ʒə  ɡʁa.daj\
que tu  gradailles \kə ty  ɡʁa.daj\
qu’il/elle/on  gradaille \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ɡʁa.daj\
que nous  gradaillions \kə nu  ɡʁa.daj.jɔ̃\
que vous  gradailliez \kə vu  ɡʁa.daj.je\
qu’ils/elles  gradaillent \k‿[il/ɛl]  ɡʁa.daj\
Passé
que j’aie  gradaillé  \kə ʒ‿ɛ ɡʁa.da.je\
que tu aies  gradaillé  \kə ty ɛ ɡʁa.da.je\
qu’il/elle/on ait  gradaillé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ɡʁa.da.je\
que nous ayons  gradaillé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ɡʁa.da.je\
que vous ayez  gradaillé  \kə vu.z‿ɛ.je ɡʁa.da.je\
qu’ils/elles aient  gradaillé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ɡʁa.da.je\
Imparfait
que je  gradaillasse \kə ʒə  ɡʁa.da.jas\
que tu  gradaillasses \kə ty  ɡʁa.da.jas\
qu’il/elle/on  gradaillât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ɡʁa.da.ja\
que nous  gradaillassions \kə nu  ɡʁa.da.ja.sjɔ̃\
que vous  gradaillassiez \kə vu  ɡʁa.da.ja.sje\
qu’ils/elles  gradaillassent \k‿[il/ɛl]  ɡʁa.da.jas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  gradaillé  \kə ʒ‿ys ɡʁa.da.je\
que tu eusses  gradaillé  \kə ty ys ɡʁa.da.je\
qu’il/elle/on eût  gradaillé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ɡʁa.da.je\
que nous eussions  gradaillé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ɡʁa.da.je\
que vous eussiez  gradaillé  \kə vu.z‿y.sje ɡʁa.da.je\
qu’ils/elles eussent  gradaillé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ɡʁa.da.je\

Conditionnel

Impératif

Présent
  gradaille  \ɡʁa.daj\
  gradaillons  \ɡʁa.da.jɔ̃\
  gradaillez  \ɡʁa.da.je\
Passé
 aie  gradaillé   \ɛ ɡʁa.da.je\ 
 ayons  gradaillé   \ɛ.jɔ̃ ɡʁa.da.je\ 
 ayez  gradaillé   \ɛ.je ɡʁa.da.je\