Conjugaison:français/invectiver

Conjugaison en français
invectiver
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de invectiver, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  invective \ʒə  ɛ̃.vɛk.tiv\
tu  invectives \ty  ɛ̃.vɛk.tiv\
il/elle/on  invective \[il/ɛl/ɔ̃]  ɛ̃.vɛk.tiv\
nous  invectivons \nu  ɛ̃.vɛk.ti.vɔ̃\
vous  invectivez \vu  ɛ̃.vɛk.ti.ve\
ils/elles  invectivent \[il/ɛl]  ɛ̃.vɛk.tiv\
Passé composé
j’ai  invectivé  \ʒ‿e ɛ̃.vɛk.ti.ve\
tu as  invectivé  \ty a ɛ̃.vɛk.ti.ve\
il/elle/on a  invectivé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ɛ̃.vɛk.ti.ve\
nous avons  invectivé  \nu.z‿a.vɔ̃ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
vous avez  invectivé  \vu.z‿a.ve ɛ̃.vɛk.ti.ve\
ils/elles ont  invectivé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
Imparfait
je  invectivais \ʒə  ɛ̃.vɛk.ti.vɛ\
tu  invectivais \ty  ɛ̃.vɛk.ti.vɛ\
il/elle/on  invectivait \[il/ɛl/ɔ̃]  ɛ̃.vɛk.ti.vɛ\
nous  invectivions \nu  ɛ̃.vɛk.ti.vjɔ̃\
vous  invectiviez \vu  ɛ̃.vɛk.ti.vje\
ils/elles  invectivaient \[il/ɛl]  ɛ̃.vɛk.ti.vɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  invectivé  \ʒ‿a.vɛ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
tu avais  invectivé  \ty a.vɛ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
il/elle/on avait  invectivé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
nous avions  invectivé  \nu.z‿a.vjɔ̃ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
vous aviez  invectivé  \vu.z‿a.vje ɛ̃.vɛk.ti.ve\
ils/elles avaient  invectivé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
Passé simple
je  invectivai \ʒə  ɛ̃.vɛk.ti.ve\
tu  invectivas \ty  ɛ̃.vɛk.ti.va\
il/elle/on  invectiva \[il/ɛl/ɔ̃]  ɛ̃.vɛk.ti.va\
nous  invectivâmes \nu  ɛ̃.vɛk.ti.vam\
vous  invectivâtes \vu  ɛ̃.vɛk.ti.vat\
ils/elles  invectivèrent \[il/ɛl]  ɛ̃.vɛk.ti.vɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  invectivé  \ʒ‿y ɛ̃.vɛk.ti.ve\
tu eus  invectivé  \ty y ɛ̃.vɛk.ti.ve\
il/elle/on eut  invectivé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ɛ̃.vɛk.ti.ve\
nous eûmes  invectivé  \nu.z‿ym ɛ̃.vɛk.ti.ve\
vous eûtes  invectivé  \vu.z‿yt ɛ̃.vɛk.ti.ve\
ils/elles eurent  invectivé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
Futur simple
je  invectiverai \ʒə  ɛ̃.vɛk.ti.v(ə.)ʁe\
tu  invectiveras \ty  ɛ̃.vɛk.ti.v(ə.)ʁa\
il/elle/on  invectivera \[il/ɛl/ɔ̃]  ɛ̃.vɛk.ti.v(ə.)ʁa\
nous  invectiverons \nu  ɛ̃.vɛk.ti.v(ə.)ʁɔ̃\
vous  invectiverez \vu  ɛ̃.vɛk.ti.v(ə.)ʁe\
ils/elles  invectiveront \[il/ɛl]  ɛ̃.vɛk.ti.v(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  invectivé  \ʒ‿o.ʁe ɛ̃.vɛk.ti.ve\
tu auras  invectivé  \ty o.ʁa ɛ̃.vɛk.ti.ve\
il/elle/on aura  invectivé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɛ̃.vɛk.ti.ve\
nous aurons  invectivé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
vous aurez  invectivé  \vu.z‿o.ʁe ɛ̃.vɛk.ti.ve\
ils/elles auront  invectivé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ɛ̃.vɛk.ti.ve\

Subjonctif

Présent
que je  invective \kə ʒə  ɛ̃.vɛk.tiv\
que tu  invectives \kə ty  ɛ̃.vɛk.tiv\
qu’il/elle/on  invective \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ɛ̃.vɛk.tiv\
que nous  invectivions \kə nu  ɛ̃.vɛk.ti.vjɔ̃\
que vous  invectiviez \kə vu  ɛ̃.vɛk.ti.vje\
qu’ils/elles  invectivent \k‿[il/ɛl]  ɛ̃.vɛk.tiv\
Passé
que j’aie  invectivé  \kə ʒ‿ɛ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
que tu aies  invectivé  \kə ty ɛ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
qu’il/elle/on ait  invectivé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
que nous ayons  invectivé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
que vous ayez  invectivé  \kə vu.z‿ɛ.je ɛ̃.vɛk.ti.ve\
qu’ils/elles aient  invectivé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
Imparfait
que je  invectivasse \kə ʒə  ɛ̃.vɛk.ti.vas\
que tu  invectivasses \kə ty  ɛ̃.vɛk.ti.vas\
qu’il/elle/on  invectivât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ɛ̃.vɛk.ti.va\
que nous  invectivassions \kə nu  ɛ̃.vɛk.ti.va.sjɔ̃\
que vous  invectivassiez \kə vu  ɛ̃.vɛk.ti.va.sje\
qu’ils/elles  invectivassent \k‿[il/ɛl]  ɛ̃.vɛk.ti.vas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  invectivé  \kə ʒ‿ys ɛ̃.vɛk.ti.ve\
que tu eusses  invectivé  \kə ty ys ɛ̃.vɛk.ti.ve\
qu’il/elle/on eût  invectivé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ɛ̃.vɛk.ti.ve\
que nous eussions  invectivé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ɛ̃.vɛk.ti.ve\
que vous eussiez  invectivé  \kə vu.z‿y.sje ɛ̃.vɛk.ti.ve\
qu’ils/elles eussent  invectivé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ɛ̃.vɛk.ti.ve\

Conditionnel

Impératif

Présent
  invective  \ɛ̃.vɛk.tiv\
  invectivons  \ɛ̃.vɛk.ti.vɔ̃\
  invectivez  \ɛ̃.vɛk.ti.ve\
Passé
 aie  invectivé   \ɛ ɛ̃.vɛk.ti.ve\ 
 ayons  invectivé   \ɛ.jɔ̃ ɛ̃.vɛk.ti.ve\ 
 ayez  invectivé   \ɛ.je ɛ̃.vɛk.ti.ve\