Conjugaison en français
ortier
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1-ier}}

Conjugaison de ortier, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Note modifier

  • Le doublement du i aux 1re et 2e personnes du pluriel de l’imparfait de l’indicatif et du présent du subjonctif des verbes en -ier est régulier.



Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ ortie \ʒ‿ ɔʁ.ti\
tu  orties \ty  ɔʁ.ti\
il/elle/on  ortie \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔʁ.ti\
nous  ortions \nu.z‿ ɔʁ.tjɔ̃\
vous  ortiez \vu.z‿ ɔʁ.tje\
ils/elles  ortient \[il/ɛl].z‿ ɔʁ.ti\
Passé composé
j’ai  ortié  \ʒ‿e ɔʁ.tje\
tu as  ortié  \ty a.z‿ɔʁ.tje\
il/elle/on a  ortié  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɔʁ.tje\
nous avons  ortié  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɔʁ.tje\
vous avez  ortié  \vu.z‿a.ve.z‿ɔʁ.tje\
ils/elles ont  ortié  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɔʁ.tje\
Imparfait
j’ ortiais \ʒ‿ ɔʁ.tjɛ\
tu  ortiais \ty  ɔʁ.tjɛ\
il/elle/on  ortiait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔʁ.tjɛ\
nous  ortiions \nu.z‿ ɔʁ.tij.jɔ̃\
vous  ortiiez \vu.z‿ ɔʁ.tij.je\
ils/elles  ortiaient \[il/ɛl].z‿ ɔʁ.tjɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  ortié  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɔʁ.tje\
tu avais  ortié  \ty a.vɛ.z‿ɔʁ.tje\
il/elle/on avait  ortié  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɔʁ.tje\
nous avions  ortié  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɔʁ.tje\
vous aviez  ortié  \vu.z‿a.vje.z‿ɔʁ.tje\
ils/elles avaient  ortié  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɔʁ.tje\
Passé simple
j’ ortiai \ʒ‿ ɔʁ.tje\
tu  ortias \ty  ɔʁ.tja\
il/elle/on  ortia \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔʁ.tja\
nous  ortiâmes \nu.z‿ ɔʁ.tjam\
vous  ortiâtes \vu.z‿ ɔʁ.tjat\
ils/elles  ortièrent \[il/ɛl].z‿ ɔʁ.tjɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  ortié  \ʒ‿y.z‿ɔʁ.tje\
tu eus  ortié  \ty y.z‿ɔʁ.tje\
il/elle/on eut  ortié  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɔʁ.tje\
nous eûmes  ortié  \nu.z‿ym.z‿ɔʁ.tje\
vous eûtes  ortié  \vu.z‿yt.z‿ɔʁ.tje\
ils/elles eurent  ortié  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɔʁ.tje\
Futur simple
j’ ortierai \ʒ‿ ɔʁ.ti.ʁe\
tu  ortieras \ty  ɔʁ.ti.ʁa\
il/elle/on  ortiera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔʁ.ti.ʁa\
nous  ortierons \nu.z‿ ɔʁ.ti.ʁɔ̃\
vous  ortierez \vu.z‿ ɔʁ.ti.ʁe\
ils/elles  ortieront \[il/ɛl].z‿ ɔʁ.ti.ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  ortié  \ʒ‿o.ʁe ɔʁ.tje\
tu auras  ortié  \ty o.ʁa.z‿ɔʁ.tje\
il/elle/on aura  ortié  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɔʁ.tje\
nous aurons  ortié  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɔʁ.tje\
vous aurez  ortié  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɔʁ.tje\
ils/elles auront  ortié  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɔʁ.tje\

Subjonctif

Présent
que j’ ortie \kə ʒ‿ ɔʁ.ti\
que tu  orties \kə ty  ɔʁ.ti\
qu’il/elle/on  ortie \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔʁ.ti\
que nous  ortiions \kə nu.z‿ ɔʁ.tij.jɔ̃\
que vous  ortiiez \kə vu.z‿ ɔʁ.tij.je\
qu’ils/elles  ortient \k‿[il/ɛl].z‿ ɔʁ.ti\
Passé
que j’aie  ortié  \kə ʒ‿ɛ ɔʁ.tje\
que tu aies  ortié  \kə ty ɛ.z‿ɔʁ.tje\
qu’il/elle/on ait  ortié  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɔʁ.tje\
que nous ayons  ortié  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɔʁ.tje\
que vous ayez  ortié  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɔʁ.tje\
qu’ils/elles aient  ortié  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɔʁ.tje\
Imparfait
que j’ ortiasse \kə ʒ‿ ɔʁ.tjas\
que tu  ortiasses \kə ty  ɔʁ.tjas\
qu’il/elle/on  ortiât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔʁ.tja\
que nous  ortiassions \kə nu.z‿ ɔʁ.tja.sjɔ̃\
que vous  ortiassiez \kə vu.z‿ ɔʁ.tja.sje\
qu’ils/elles  ortiassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɔʁ.tjas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  ortié  \kə ʒ‿ys ɔʁ.tje\
que tu eusses  ortié  \kə ty ys.z‿ɔʁ.tje\
qu’il/elle/on eût  ortié  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɔʁ.tje\
que nous eussions  ortié  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɔʁ.tje\
que vous eussiez  ortié  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɔʁ.tje\
qu’ils/elles eussent  ortié  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɔʁ.tje\

Conditionnel

Présent
j’ ortierais \ʒ‿ ɔʁ.ti.ʁɛ\
tu  ortierais \ty  ɔʁ.ti.ʁɛ\
il/elle/on  ortierait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔʁ.ti.ʁɛ\
nous  ortierions \nu.z‿ ɔʁ.ti.ʁjɔ̃\
vous  ortieriez \vu.z‿ ɔʁ.ti.ʁje\
ils/elles  ortieraient \[il/ɛl].z‿ ɔʁ.ti.ʁɛ\
Passé
j’aurais  ortié  \ʒ‿o.ʁɛ.z‿ɔʁ.tje\
tu aurais  ortié  \ty o.ʁɛ.z‿ɔʁ.tje\
il/elle/on aurait  ortié  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ.t‿ɔʁ.tje\
nous aurions  ortié  \nu.z‿o.ʁjɔ̃.z‿ɔʁ.tje\
vous auriez  ortié  \vu.z‿o.ʁje.z‿ɔʁ.tje\
ils/elles auraient  ortié  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ.t‿ɔʁ.tje\

Impératif

Présent
  ortie  \ɔʁ.ti\
  ortions  \ɔʁ.tjɔ̃\
  ortiez  \ɔʁ.tje\
Passé
 aie  ortié   \ɛ ɔʁ.tje\ 
 ayons  ortié   \ɛ.jɔ̃.z‿ɔʁ.tje\ 
 ayez  ortié   \ɛ.je.z‿ɔʁ.tje\