Conjugaison:grec ancien/γίγνομαι
Conjugaison du verbe γίγνομαι
Indicatif modifier
| Genre | Présent | Imparfait | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re pers. sing. | (ἐγώ) γίγνομαι | ἐγιγνόμην | γενήσομαι |
| 2e pers. sing. | (σύ) γίγνει | ἐγίγνου | γενήσει, γεγήσῃ |
| 3e pers. sing. | (αὐτός/αὐτή/αὐτό) γίγνεται | ἐγίγνετο | γενήσεται |
| 1re pers. plur. | (ἡμεῖς) γιγνόμεθα | ἐγιγνόμεθα | γενησόμεθα |
| 2e pers. plur. | (ὑμεῖς) γίγνεσθε | ἐγίγνεσθε | γενήσεσθε |
| 3e pers. plur. | (αὐτοί/αὐταί/αὐτά) γίγνονται | ἐγίγνονται | γενήσονται |
| 2e pers. duel | γίγνεσθον | ἐγιγνέσθην | γενήσεσθον |
| 3e pers. duel | γίγνεσθον | ἐγιγνέσθην | γενήσεσθον |
Impératif modifier
Subjonctif modifier
Optatif modifier
| Genre | Présent | Futur |
|---|---|---|
| 1re pers. sing. | γιγνοίμην | γενηθησοίμην |
| 2e pers. sing. | γίγνοιο | γενηθήσοιο |
| 3e pers. sing. | γίγνοιτο | γενηθήσοιτο |
| 1re pers. plur. | γιγνοίμεθα | γενηθησοίμεθα |
| 2e pers. plur. | γίγνοισθε | γενήσοισθε |
| 3e pers. plur. | γίγνοιντο | γενήσοιντο |
| 2e pers. duel | γίγνοισθον | γενηθησοίσθην |
| 3e pers. duel | γιγνοίσθην | γενηθησοίσθην |
Infinitif modifier
| Temps | Présent | Imparfait | Futur | Aoriste | Parfait |
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | γίγνεσθαι | γεγενήσθαι | γενήσεσθαι | γενέσθαι | γεγονέναι |