Conjugaison:grec ancien/σημαίνω

   Présent : σημαίνω, σημαίνομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	σημαίνω	σημαίνεις	σημαίνει	σημαίνετον	σημαίνετον	σημαίνομεν	σημαίνετε	σημαίνουσῐ/ σημαίνουσῐν
	subjonctif	σημαίνω	σημαίνῃς	σημαίνῃ	σημαίνητον	σημαίνητον	σημαίνωμεν	σημαίνητε	σημαίνωσῐ/ σημαίνωσῐν
	optatif	σημαίνοιμῐ	σημαίνοις	σημαίνοι	σημαίνοιτον	σημαινοίτην	σημαίνοιμεν	σημαίνοιτε	σημαίνοιεν
	impératif		σήμαινε	σημαινέτω	σημαίνετον	σημαινέτων		σημαίνετε	σημαινόντων
moyen/ passif	indicatif	σημαίνομαι	σημαίνει/ σημαίνῃ	σημαίνεται	σημαίνεσθον	σημαίνεσθον	σημαινόμεθᾰ	σημαίνεσθε	σημαίνονται
	subjonctif	σημαίνωμαι	σημαίνῃ	σημαίνηται	σημαίνησθον	σημαίνησθον	σημαινώμεθᾰ	σημαίνησθε	σημαίνωνται
	optatif	σημαινοίμην	σημαίνοιο	σημαίνοιτο	σημαίνοισθον	σημαινοίσθην	σημαινοίμεθᾰ	σημαίνοισθε	σημαίνοιντο
	impératif		σημαίνου	σημαινέσθω	σημαίνεσθον	σημαινέσθων		σημαίνεσθε	σημαινέσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		σημαίνειν				σημαίνεσθαι
participe	m	σημαίνων				σημαινόμενος
	f	σημαίνουσᾰ				σημαινομένη
	n	σήμαινον				σημαινόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Imparfait : ἐσήμαινον, ἐσημαινόμην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἐσήμαινον	ἐσήμαινες	ἐσήμαινε/ ἐσήμαινεν	ἐσημαίνετον	ἐσημαινέτην	ἐσημαίνομεν	ἐσημαίνετε	ἐσήμαινον
moyen/ passif	indicatif	ἐσημαινόμην	ἐσημαίνου	ἐσημαίνετο	ἐσημαίνεσθον	ἐσημαινέσθην	ἐσημαινόμεθᾰ	ἐσημαίνεσθε	ἐσημαίνοντο
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Imparfait : σημαίνεσκον, σημαινεσκόμην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	σημαίνεσκον	σημαίνεσκες	σημαίνεσκε/ σημαίνεσκεν	σημαινέσκετον	σημαινεσκέτην	σημαινέσκομεν	σημαινέσκετε	σημαίνεσκον
moyen/ passif	indicatif	σημαινεσκόμην	σημαινέσκου	σημαινέσκετο	σημαινέσκεσθον	σημαινεσκέσθην	σημαινεσκόμεθᾰ	σημαινέσκεσθε	σημαινέσκοντο
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Futur : σημᾰνῶ, σημᾰνοῦμαι, σημανθήσομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	σημᾰνῶ	σημᾰνεῖς	σημᾰνεῖ	σημᾰνεῖτον	σημᾰνεῖτον	σημᾰνοῦμεν	σημᾰνεῖτε	σημᾰνοῦσῐ/ σημᾰνοῦσῐν
	optatif	σημᾰνοίην/ σημᾰνοῖμῐ	σημᾰνοίης/ σημᾰνοῖς	σημᾰνοίη/ σημᾰνοῖ	σημᾰνοίητον/ σημᾰνοῖτον	σημᾰνοιήτην/ σημᾰνοίτην	σημᾰνοίημεν/ σημᾰνοῖμεν	σημᾰνοίητε/ σημᾰνοῖτε	σημᾰνοίησᾰν/ σημᾰνοῖεν
moyen	indicatif	σημᾰνοῦμαι	σημᾰνεῖ/ σημᾰνῇ	σημᾰνεῖται	σημᾰνεῖσθον	σημᾰνεῖσθον	σημᾰνούμεθᾰ	σημᾰνεῖσθε	σημᾰνοῦνται
	optatif	σημᾰνοίμην	σημᾰνοῖο	σημᾰνοῖτο	σημᾰνοῖσθον	σημᾰνοίσθην	σημᾰνοίμεθᾰ	σημᾰνοῖσθε	σημᾰνοῖντο
passif	indicatif	σημανθήσομαι	σημανθήσει/ σημανθήσῃ	σημανθήσεται	σημανθήσεσθον	σημανθήσεσθον	σημανθησόμεθᾰ	σημανθήσεσθε	σημανθήσονται
	optatif	σημανθησοίμην	σημανθήσοιο	σημανθήσοιτο	σημανθήσοισθον	σημανθησοίσθην	σημανθησοίμεθᾰ	σημανθήσοισθε	σημανθήσοιντο
		actif			moyen		passif
infinitif		σημᾰνεῖν			σημᾰνεῖσθαι		σημανθήσεσθαι
participe	m	σημᾰνῶν			σημᾰνούμενος		σημανθησόμενος
	f	σημᾰνοῦσᾰ			σημᾰνουμένη		σημανθησομένη
	n	σημᾰνοῦν			σημᾰνούμενον		σημανθησόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes. Ce modèle d'inflexion comportait originellement un sigma (i.e. *σημᾰνέσω), qui a été abandonné très tôt dans l'histoire du grec ancien.

   Futur : σημᾰνέω, σημᾰνέομαι, σημανθήσομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	σημᾰνέω	σημᾰνέεις	σημᾰνέει	σημᾰνέετον	σημᾰνέετον	σημᾰνέομεν	σημᾰνέετε	σημᾰνέουσῐ/ σημᾰνέουσῐν
	optatif	σημᾰνέοιμῐ	σημᾰνέοις	σημᾰνέοι	σημᾰνέοιτον	σημᾰνεοίτην	σημᾰνέοιμεν	σημᾰνέοιτε	σημᾰνέοιεν
moyen	indicatif	σημᾰνέομαι	σημᾰνέει/ σημᾰνέῃ	σημᾰνέεται	σημᾰνέεσθον	σημᾰνέεσθον	σημᾰνεόμεθᾰ	σημᾰνέεσθε	σημᾰνέονται
	optatif	σημᾰνεοίμην	σημᾰνέοιο	σημᾰνέοιτο	σημᾰνέοισθον	σημᾰνεοίσθην	σημᾰνεοίμεθᾰ	σημᾰνέοισθε	σημᾰνέοιντο
passif	indicatif	σημανθήσομαι	σημανθήσει/ σημανθήσῃ	σημανθήσεται	σημανθήσεσθον	σημανθήσεσθον	σημανθησόμεθᾰ	σημανθήσεσθε	σημανθήσονται
	optatif	σημανθησοίμην	σημανθήσοιο	σημανθήσοιτο	σημανθήσοισθον	σημανθησοίσθην	σημανθησοίμεθᾰ	σημανθήσοισθε	σημανθήσοιντο
		actif			moyen		passif
infinitif		σημᾰνέειν			σημᾰνέεσθαι		σημανθήσεσθαι
participe	m	σημᾰνέων			σημᾰνεόμενος		σημανθησόμενος
	f	σημᾰνέουσᾰ			σημᾰνεομένη		σημανθησομένη
	n	σημάνεον			σημᾰνεόμενον		σημανθησόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Futur : σημᾰνέω, σημᾰνέομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	σημᾰνέω	σημᾰνέεις	σημᾰνέει	σημᾰνέετον	σημᾰνέετον	σημᾰνέομεν	σημᾰνέετε	σημᾰνέουσῐ/ σημᾰνέουσῐν
	optatif	σημᾰνέοιμῐ	σημᾰνέοις	σημᾰνέοι	σημᾰνέοιτον	σημᾰνεοίτην	σημᾰνέοιμεν	σημᾰνέοιτε	σημᾰνέοιεν
moyen	indicatif	σημᾰνέομαι	σημᾰνέει/ σημᾰνέῃ	σημᾰνέεται	σημᾰνέεσθον	σημᾰνέεσθον	σημᾰνεόμεθᾰ	σημᾰνέεσθε	σημᾰνέονται
	optatif	σημᾰνεοίμην	σημᾰνέοιο	σημᾰνέοιτο	σημᾰνέοισθον	σημᾰνεοίσθην	σημᾰνεοίμεθᾰ	σημᾰνέοισθε	σημᾰνέοιντο
		actif			moyen
infinitif		σημᾰνέειν			σημᾰνέεσθαι
participe	m	σημᾰνέων			σημᾰνεόμενος
	f	σημᾰνέουσᾰ			σημᾰνεομένη
	n	σημάνεον			σημᾰνεόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Aoriste : ἐσήμηνᾰ, ἐσημηνάμην, ἐσημάνθην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἐσήμηνᾰ	ἐσήμηνᾰς	ἐσήμηνε/ ἐσήμηνεν	ἐσημήνᾰτον	ἐσημηνάτην	ἐσημήνᾰμεν	ἐσημήνᾰτε	ἐσήμηνᾰν
	subjonctif	σημήνω	σημήνῃς	σημήνῃ	σημήνητον	σημήνητον	σημήνωμεν	σημήνητε	σημήνωσῐ/ σημήνωσῐν
	optatif	σημήναιμῐ	σημήναις/ σημήνειᾰς	σημήναι/ σημήνειε/ σημήνειεν	σημήναιτον	σημηναίτην	σημήναιμεν	σημήναιτε	σημήναιεν/ σημήνειᾰν
	impératif		σήμηνον	σημηνάτω	σημήνᾰτον	σημηνάτων		σημήνᾰτε	σημηνάντων
moyen	indicatif	ἐσημηνάμην	ἐσημήνω	ἐσημήνᾰτο	ἐσημήνᾰσθον	ἐσημηνάσθην	ἐσημηνάμεθᾰ	ἐσημήνᾰσθε	ἐσημήνᾰντο
	subjonctif	σημήνωμαι	σημήνῃ	σημήνηται	σημήνησθον	σημήνησθον	σημηνώμεθᾰ	σημήνησθε	σημήνωνται
	optatif	σημηναίμην	σημήναιο	σημήναιτο	σημήναισθον	σημηναίσθην	σημηναίμεθᾰ	σημήναισθε	σημήναιντο
	impératif		σήμηναι	σημηνάσθω	σημήνᾰσθον	σημηνάσθων		σημήνᾰσθε	σημηνάσθων
passif	indicatif	ἐσημάνθην	ἐσημάνθης	ἐσημάνθη	ἐσημάνθητον	ἐσημανθήτην	ἐσημάνθημεν	ἐσημάνθητε	ἐσημάνθησᾰν
	subjonctif	σημανθῶ	σημανθῇς	σημανθῇ	σημανθῆτον	σημανθῆτον	σημανθῶμεν	σημανθῆτε	σημανθῶσῐ/ σημανθῶσῐν
	optatif	σημανθείην	σημανθείης	σημανθείη	σημανθεῖτον/ σημανθείητον	σημανθείτην/ σημανθειήτην	σημανθεῖμεν/ σημανθείημεν	σημανθεῖτε/ σημανθείητε	σημανθεῖεν/ σημανθείησᾰν
	impératif		σημάνθητῐ	σημανθήτω	σημάνθητον	σημανθήτων		σημάνθητε	σημανθέντων
		actif			moyen		passif
infinitif		σημῆναι			σημήνᾰσθαι		σημανθῆναι
participe	m	σημήνᾱς			σημηνάμενος		σημανθείς
	f	σημήνᾱσᾰ			σημηνᾰμένη		σημανθεῖσᾰ
	n	σήμηνᾰν			σημηνάμενον		σημανθέν
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Aoriste : σήμηνᾰ, σημηνάμην, σημάνθην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	σήμηνᾰ	σήμηνᾰς	σήμηνε/ σήμηνεν	σημήνᾰτον	σημηνάτην	σημήνᾰμεν	σημήνᾰτε	σήμηνᾰν
	subjonctif	σημήνω	σημήνῃς	σημήνῃ	σημήνητον	σημήνητον	σημήνωμεν	σημήνητε	σημήνωσῐ/ σημήνωσῐν
	optatif	σημήναιμῐ	σημήναις/ σημήνειᾰς	σημήναι/ σημήνειε/ σημήνειεν	σημήναιτον	σημηναίτην	σημήναιμεν	σημήναιτε	σημήναιεν/ σημήνειᾰν
	impératif		σήμηνον	σημηνάτω	σημήνᾰτον	σημηνάτων		σημήνᾰτε	σημηνάντων
moyen	indicatif	σημηνάμην	σημήνω	σημήνᾰτο	σημήνᾰσθον	σημηνάσθην	σημηνάμεθᾰ	σημήνᾰσθε	σημήνᾰντο
	subjonctif	σημήνωμαι	σημήνῃ	σημήνηται	σημήνησθον	σημήνησθον	σημηνώμεθᾰ	σημήνησθε	σημήνωνται
	optatif	σημηναίμην	σημήναιο	σημήναιτο	σημήναισθον	σημηναίσθην	σημηναίμεθᾰ	σημήναισθε	σημήναιντο
	impératif		σήμηναι	σημηνάσθω	σημήνᾰσθον	σημηνάσθων		σημήνᾰσθε	σημηνάσθων
passif	indicatif	σημάνθην	σημάνθης	σημάνθη	σημάνθητον	σημανθήτην	σημάνθημεν	σημάνθητε	σημάνθησᾰν
	subjonctif	σημανθῶ	σημανθῇς	σημανθῇ	σημανθῆτον	σημανθῆτον	σημανθῶμεν	σημανθῆτε	σημανθῶσῐ/ σημανθῶσῐν
	optatif	σημανθείην	σημανθείης	σημανθείη	σημανθεῖτον/ σημανθείητον	σημανθείτην/ σημανθειήτην	σημανθεῖμεν/ σημανθείημεν	σημανθεῖτε/ σημανθείητε	σημανθεῖεν/ σημανθείησᾰν
	impératif		σημάνθητῐ	σημανθήτω	σημάνθητον	σημανθήτων		σημάνθητε	σημανθέντων
		actif			moyen		passif
infinitif		σημῆναι			σημήνᾰσθαι		σημανθῆναι
participe	m	σημήνᾱς			σημηνάμενος		σημανθείς
	f	σημήνᾱσᾰ			σημηνᾰμένη		σημανθεῖσᾰ
	n	σήμηνᾰν			σημηνάμενον		σημανθέν
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Aoriste : ἐσήμᾱνᾰ, ἐσημᾱνάμην, ἐσημάνθην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἐσήμᾱνᾰ	ἐσήμᾱνᾰς	ἐσήμᾱνε/ ἐσήμᾱνεν	ἐσημάνᾰτον	ἐσημᾱνάτην	ἐσημάνᾰμεν	ἐσημάνᾰτε	ἐσήμᾱνᾰν
	subjonctif	σημάνω	σημάνῃς	σημάνῃ	σημάνητον	σημάνητον	σημάνωμεν	σημάνητε	σημάνωσῐ/ σημάνωσῐν
	optatif	σημάναιμῐ	σημάναις/ σημάνειᾰς	σημάναι/ σημάνειε/ σημάνειεν	σημάναιτον	σημᾱναίτην	σημάναιμεν	σημάναιτε	σημάναιεν/ σημάνειᾰν
	impératif		σήμᾱνον	σημᾱνάτω	σημάνᾰτον	σημᾱνάτων		σημάνᾰτε	σημᾱνάντων
moyen	indicatif	ἐσημᾱνάμην	ἐσημάνω	ἐσημάνᾰτο	ἐσημάνᾰσθον	ἐσημᾱνάσθην	ἐσημᾱνάμεθᾰ	ἐσημάνᾰσθε	ἐσημάνᾰντο
	subjonctif	σημάνωμαι	σημάνῃ	σημάνηται	σημάνησθον	σημάνησθον	σημᾱνώμεθᾰ	σημάνησθε	σημάνωνται
	optatif	σημᾱναίμην	σημάναιο	σημάναιτο	σημάναισθον	σημᾱναίσθην	σημᾱναίμεθᾰ	σημάναισθε	σημάναιντο
	impératif		σήμᾱναι	σημᾱνάσθω	σημάνᾰσθον	σημᾱνάσθων		σημάνᾰσθε	σημᾱνάσθων
passif	indicatif	ἐσημάνθην	ἐσημάνθης	ἐσημάνθη	ἐσημάνθητον	ἐσημανθήτην	ἐσημάνθημεν	ἐσημάνθητε	ἐσημάνθησᾰν
	subjonctif	σημανθῶ	σημανθῇς	σημανθῇ	σημανθῆτον	σημανθῆτον	σημανθῶμεν	σημανθῆτε	σημανθῶσῐ/ σημανθῶσῐν
	optatif	σημανθείην	σημανθείης	σημανθείη	σημανθεῖτον/ σημανθείητον	σημανθείτην/ σημανθειήτην	σημανθεῖμεν/ σημανθείημεν	σημανθεῖτε/ σημανθείητε	σημανθεῖεν/ σημανθείησᾰν
	impératif		σημάνθητῐ	σημανθήτω	σημάνθητον	σημανθήτων		σημάνθητε	σημανθέντων
		actif			moyen		passif
infinitif		σημᾶναι			σημάνᾰσθαι		σημανθῆναι
participe	m	σημάνᾱς			σημᾱνάμενος		σημανθείς
	f	σημάνᾱσᾰ			σημᾱνᾰμένη		σημανθεῖσᾰ
	n	σήμᾱνᾰν			σημᾱνάμενον		σημανθέν
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Parfait : σεσήμαγκᾰ, σεσήμᾰσμαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	σεσήμαγκᾰ	σεσήμαγκᾰς	σεσήμαγκε/ σεσήμαγκεν	σεσημάγκᾰτον	σεσημάγκᾰτον	σεσημάγκᾰμεν	σεσημάγκᾰτε	σεσημάγκᾱσῐ/ σεσημάγκᾱσῐν
	subjonctif	σεσημαγκὼς ὦ/ σεσημάγκω	σεσημαγκὼς ᾖς/ σεσημάγκῃς	σεσημαγκὼς ᾖ/ σεσημάγκῃ	σεσημαγκότε ἦτον/ σεσημάγκητον	σεσημαγκότε ἦτον/ σεσημάγκητον	σεσημαγκότες ὦμεν/ σεσημάγκωμεν	σεσημαγκότες ἦτε/ σεσημάγκητε	σεσημαγκότες ὦσῐ/ σεσημάγκωσῐ/ σεσημάγκωσῐν
	optatif	σεσημαγκὼς εἴην/ σεσημάγκοιμῐ/ σεσημαγκοίην	σεσημαγκὼς εἴης/ σεσημάγκοις/ σεσημαγκοίης	σεσημαγκὼς εἴη/ σεσημάγκοι/ σεσημαγκοίη	σεσημαγκότε εἴητον/ σεσημαγκότε εἶτον/ σεσημάγκοιτον	σεσημαγκὀτε εἰήτην/ σεσημαγκότε εἴτην/ σεσημαγκοίτην	σεσημαγκότες εἴημεν/ σεσημαγκότες εἶμεν/ σεσημάγκοιμεν	σεσημαγκότες εἴητε/ σεσημαγκότες εἶτε/ σεσημάγκοιτε	σεσημαγκότες εἴησᾰν/ σεσημαγκότε εἶεν/ σεσημάγκοιεν
	impératif		σεσημαγκὼς ἴσθῐ	σεσημαγκὼς ἔστω	σεσημαγκότε ἔστον	σεσημαγκότε ἔστων		σεσημαγκότες ἔστε	σεσημαγκότες ὄντων
moyen/ passif	indicatif	σεσήμᾰσμαι	σεσήμᾰνσαι	σεσήμᾰνται	σεσήμᾰνθον	σεσήμᾰνθον	σεσημάσμεθᾰ	σεσήμᾰνθε	σεσημᾰσμένοι εἰσί
	subjonctif	σεσημᾰσμένος ὦ	σεσημᾰσμένος ᾖς	σεσημᾰσμένος ᾖ	σεσημᾰσμένω ἦτον	σεσημᾰσμένω ἦτον	σεσημᾰσμένοι ὦμεν	σεσημᾰσμένοι ἦτε	σεσημᾰσμένοι ὦσῐ/ σεσημᾰσμένοι ὦσῐν
	optatif	σεσημᾰσμένος εἴην	σεσημᾰσμένος εἴης	σεσημᾰσμένος εἴη	σεσημᾰσμένοι εἴητον/ σεσημᾰσμένοι εἶτον	σεσημᾰσμένω εἰήτην/ σεσημᾰσμένω εἴτην	σεσημᾰσμένοι εἴημεν/ σεσημᾰσμένοι εἶμεν	σεσημᾰσμένοι εἴητε/ σεσημᾰσμένοι εἶτε	σεσημᾰσμένοι εἴησᾰν/ σεσημᾰσμένοι εἶεν
	impératif		σεσήμᾰνσο	σεσημάνθω	σεσήμᾰνθον	σεσημάνθων		σεσήμᾰνθε	σεσημάνθων
		actif				moyen/passif
infinitif		σεσημαγκέναι				σεσημάνθαι
participe	m	σεσημαγκώς				σεσημᾰσμένος
	f	σεσημαγκυῖᾰ				σεσημᾰσμένη
	n	σεσημαγκός				σεσημᾰσμένον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.