Conjugaison:italien/fruttare
fruttare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels modifier
Mode | Présent | Passé | |||
---|---|---|---|---|---|
Infinitif | fruttare | \frut.ˈta.re\ | avere | fruttato | \a.ˈve.re frut.ˈta.to\ |
Gérondif | fruttando | \frut.ˈtan.do\ | avendo | fruttato | \a.ˈven.do frut.ˈta.to\ |
Participe | fruttante | \frut.ˈtan.te\ | fruttato | \frut.ˈta.to\ |
Indicatif modifier
Conditionnel modifier
|
|
Subjonctif modifier
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Impératif modifier
|
|