Conjugaison:italien/lusingare
lusingare, verbe irrégulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels modifier
Mode | Présent | Passé | |||
---|---|---|---|---|---|
Infinitif | lusingare | \lu.zin.ˈɡa.re\ | avere | lusingato | \a.ˈve.re lu.zin.ˈɡa.to\ |
Gérondif | lusingando | \lu.zin.ˈɡan.do\ | avendo | lusingato | \a.ˈven.do lu.zin.ˈɡa.to\ |
Participe | lusingante | \lu.zin.ˈɡan.te\ | lusingato | \lu.zin.ˈɡa.to\ |
Indicatif modifier
Conditionnel modifier
|
|
Subjonctif modifier
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Impératif modifier
|
|