Dido
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien Διδώ, Didṓ.
Nom propre modifier
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Dīdō |
Vocatif | Dīdō |
Accusatif | Dīdō |
Génitif | Dīdūs |
Datif | Dīdō |
Ablatif | Dīdō |
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Dīdō |
Vocatif | Dīdō |
Accusatif | Dīdōnem |
Génitif | Dīdōnis |
Datif | Dīdōnī |
Ablatif | Dīdōne |
Dīdō \ˈdiː.doː\ féminin (acc. aussi Dīdōn, Dīdūn)
- Didon, fondatrice de Carthage, sœur de Pygmalion.
- Certus es ire tamen miseramque relinquere Didon
atque idem venti vela fidemque ferent. — (Ovidus, Heroides, 7, 7 et seq.) - Forsitan et gravidam Didon, scelerate, relinquas
parsque tui lateat corpore clausa meo. — (Ovidus, Heroides, 7, 133 et seq.)
- Certus es ire tamen miseramque relinquere Didon
Synonymes modifier
Voir aussi modifier
- Dido sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références modifier
- « Dido », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage