Landreger
Breton modifier
Étymologie modifier
- Composé de lann (« lieu consacré ») et de Treger (« Trégor ») (avec une mutation consonantique par adoucissement Treger → Dreger).
- Mentionné dans le grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, page 755b) : Landreger.
Nom propre modifier
Landreger \lãnˈdreː.ɡɛr\ féminin
- (Géographie) Tréguier (commune française, située dans le département des Côtes-d’Armor) ; elle fait partie du Grand Trégor.
- Me ’gred oa an daou aotrou kalonek-se en em glevet evit tennañ an Aotrou Le Mintier de Saint-André eus a gêr Landreger. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 28)
- Moi je crois que ces deux seigneurs courageux-là s’étaient entendus pour soustraire Monseigneur Le Mintier de Saint-André de la ville de Tréguier.
- Me ’gred oa an daou aotrou kalonek-se en em glevet evit tennañ an Aotrou Le Mintier de Saint-André eus a gêr Landreger. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 28)
Gentilés et adjectifs correspondants modifier
- Landregeriad (pluriel : Landregeriz)
- Landregeriadez (pluriel : Landregeriadezed)
- landregeriat
Voir aussi modifier
- Landreger sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)
Références modifier
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 1455b