Latin modifier

Étymologie modifier

Apparenté à manes (« mânes »), mane (« matin ») et matutinus (« matinal »), de l’indo-européen commun *ma- (« bon »).

Nom propre modifier

Cas Singulier
Nominatif Matută
Vocatif Matută
Accusatif Matutăm
Génitif Matutae
Datif Matutae
Ablatif Matutā

Matuta \Prononciation ?\ féminin

  1. (Religion) Autre nom de la déesse Aurora.
    • Tempore item certo roseam Matuta per oras
      aetheris auroram differt et lumina pandit.
      — (Lucrèce, De rerum natura)
      Matuta aussi a son heure donnée, elle déploie la lumière céleste de l'aurore.
  2. Aussi appelée Mater Matuta et apparentée, par les Romains, à la déesse grecque Ino, aussi appelée Leucothée.
    • Quid deinde, Ino dea ducetur et Λευκοθέα a Graecis, a nobis Matuta dicetur. — (Cicéron, De natura deorum, III)
    • …et templis Fortunae ac matris Matutae. — (Tite-Live, Ab Urbe Condita, XXIV)
    • Ino, postquam se praecipitavit, Leucothea, materque Matuta (dicta est), Lactance. 1, 21
  3. (Par faux rapprochement étymologique) Divinité qui, selon saint Augustin favorise la maturation des épis.
    • Praefecerunt ergo Proserpinam frumentis germinantibus, geniculis nodisque culmorum deum Nodutum, inuolunmentis folliculorum deam Volutinam; cum folliculi patescunt, ut spica exeat, deam Patelanam, cum segetes nouis aristis aequantur, quia ueteres aequare hostire dixerunt, deam Hostilinam; florentibus frumentis deam Floram, lactescentibus deum Lacturnum, maturescentibus deam Matutam; cum runcantur, id est a terra auferuntur, deam Runcinam. — (Augustin, De civitate Dei, IV)
      ils ont fait présider Proserpine aux germes des blés, le dieu Nodatus aux nœuds du tuyau, la déesse Volutina à l’enveloppe de l’épi ; vient ensuite Patelana, quand l’épi s’ouvre ; Hostilina, quand la barbe et l’épi sont de niveau; Flora, quand il est en fleur; Lacturnus, quand il est en lait; Matuta, quand il mûrit; Runcina, quand on le coupe. — (trad.)

Voir aussi modifier

Références modifier