Français modifier

Nom propre modifier

Orontes \Prononciation ?\ masculin

  1. Variante de Oronte, fleuve de Syrie.

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Latin modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien Ὀρόντης, Oróntês.

Nom propre modifier

Cas Singulier
Nominatif Orontēs
Vocatif Orontē
Accusatif Orontēn
Génitif Orontae
Datif Orontae
Ablatif Orontē
Cas Singulier
Nominatif Orontes
Vocatif Orontes
Accusatif Orontem
Génitif Orontis
Datif Orontī
Ablatif Orontĕ

Orontes \Prononciation ?\ masculin

  1. (Géographie) Oronte, fleuve de Syrie.
    • Incipit hinc rursus Syria, desinente Phoenice. oppida Carne, Balanea, Paltos, Gabala, promunturium, in quo Laodicea libera, Dipolis, Heraclea, Charadrus, Posidium. dein promunturium Syriae Antiochiae. intus ipsa Antiochia libera, Epi Daphnes cognominata ; Oronte amne dividitur. in promunturio autem Seleucia libera, Pieria appellata. — (Pline l'Ancien, Naturalis Historia)
      Là cesse la Phénicie, et la Syrie reprend. Villes, Carne, Balanea, Paltos, Gabale; le promontoire sur lequel est Laodicée, ville libre; Diospolis, Héraclée, Charadrus, Posidium. Puis le promontoire de la Syrie Antiochienne; dans les terres, Antioche elle-même, ville libre, surnommée Epidaphnes, partagée par l'Oronte; sur le promontoire, Séleucie appelée Pierie, ville libre.

Dérivés modifier

Références modifier