Reconstruction:gaulois/*agranio-

Gaulois modifier

Étymologie modifier

À comparer avec les mots irin en breton, yryn en cornique, eirin en gallois, áirne en gaélique (sens identique)[1][2].
Déduit du vieux provençal aranhó, du catalan aranyó, de l’aragonais arañon[1][2].

Nom commun modifier

Déclinaison des noms de thèmes en -o-
Cas Singulier Cas Pluriel
Nominatif « classique » *agranios Nominatif « classique »  ; *agraniī
tardif *agranio archaïque  ; *agranioi
Vocatif *agranie Vocatif incertain *agranii
Accusatif « classique » *agranion
*agraniom
Accusatif *agraniūs
tardif *agranio
Génitif *agraniī Génitif *agranion
*agraniom
Datif ancien *agraniūi Datif *agraniobo
tardif *agraniū
Locatif incertain in *agraniē Locatif non attesté ?
Instrumental-sociatif *agraniū Instrumental-sociatif *agraniūs
*agraniūis
Annexes et références

agranio- *\Prononciation ?\

  1. (Botanique) Prunelle.

Variantes modifier

Dérivés modifier

Références modifier

  • [1] : Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 978-2-87772237-7, page 35
  • [2] : Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, Paris, 2004, ISBN 978-2-72911529-6, page 282