ĝojo
Espéranto modifier
Étymologie modifier
- De l’italien gioia.
Nom commun modifier
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | ĝojo \ˈd͡ʒo.jo\ |
ĝojoj \ˈd͡ʒo.joj\ |
| Accusatif | ĝojon \ˈd͡ʒo.jon\ |
ĝojojn \ˈd͡ʒo.jojn\ |
ĝojo \ˈd͡ʒo.jo\
- Joie, allégresse.
- Kun granda ĝojo mi rimarkas, ke Beata respondas al tiu ĉi propono per rideto, kiu estas eĉ pli varma kaj intima ol kutime. — (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne)
- Avec une grande joie, je remarque que Beata répond à cette proposition par un sourire encore plus chaleureux et intime que d’habitude.
Mi ne farus al vi komplezon, se mi per mallerta mano volus analizi la ĝojon de tiu ĉi longe disigita kaj nun denove kunigita familio.
— (Louis-Lazare Zamenhof, La batalo de l’ vivo, 1891)
- Kun granda ĝojo mi rimarkas, ke Beata respondas al tiu ĉi propono per rideto, kiu estas eĉ pli varma kaj intima ol kutime. — (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne)
Antonymes modifier
Prononciation modifier
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « ĝojo [Prononciation ?] »
- (Région à préciser) : écouter « ĝojo [Prononciation ?] »