Polonais modifier

Étymologie modifier

De łączyć (« lier »), dérivé de łączny (« lié, joint »), avec le suffixe -ik, littéralement « liaison, jointure ».

Nom commun 1 modifier

łącznik \wɔ̃n͇ʧ̑ʲɲik\ masculin animé (pour une femme, on dit : łączniczka)

  1. (Militaire) Officier ou agent de liaison.
    • W wojsku, łącznik przekazuje informacje między jednostkami lub rozkazy w relacji dowództwo.
  2. (Baseball) Arrêt-court.
    • Łącznik zwykle stoi w okolicy drugiej bazy znajdującej się za plecami miotacza swej drużyny.
      L’arrêt-court se trouve généralement près de la deuxième base derrière le lanceur de son équipe.

Nom commun 2 modifier

łącznik \wɔ̃n͇ʧ̑ʲɲik\ masculin inanimé

  1. (Typographie) Trait d’union.
  2. (Grammaire) Copule.
    • Łącznik (kopula, czasownik łącznikowy, czasownik łączący) – czasownik w orzeczeniu imiennym (po łączniku musi zawsze występować orzecznik), będący w związku zgody z podmiotem. — (Łącznik (gramatyka) sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  )
  3. (Architecture) Passerelle, passage aérien et piéton qui fait la liaison entre des bâtiments.
     
  4. (Musique) Pont, passage plus ou moins développé, servant de transition entre deux phrases ou deux sections d'une œuvre.
    • Łączniki są nieodzownym elementem fugi i formy sonatowej, les ponts sont indispensables à la fugue et à la sonate.
  5. (Électricité) Interrupteur.

Synonymes modifier

Voir aussi modifier

  • łącznik sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  

Références modifier