γαῖα
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
- De γῆ, gê (« terre »).
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ἡ | γαῖα | αἱ | γαίαι | τὼ | γαία |
Vocatif | γαῖα | γαίαι | γαία | |||
Accusatif | τὴν | γαῖαν | τὰς | γαίας | τὼ | γαία |
Génitif | τῆς | γαίας | τῶν | γαιῶν | τοῖν | γαίαιν |
Datif | τῇ | γαίᾳ | ταῖς | γαίαις | τοῖν | γαίαιν |
γαῖα, gaîa féminin
- La terre, comme partie de l’univers.
- La terre comme contrée, pays.
- La terre par opposition à l’eau : terrain, culture.
Variantes modifier
Prononciation modifier
- *\ɡâi̯.a\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\ˈɡɛ.a\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\ˈɣɛ.a\ (Koinè (IVe siècle))
- *\ˈʝe.a\ (Byzance (Xe siècle))
- *\ˈʝe.a\ (Constantinople (XVe siècle))
Références modifier
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage