ουρανός

Voir aussi : Ουρανός, Οὐρανός, οὐρανός

Grec

Étymologie

Du grec ancien οὐρανός, ouranós.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	ο	ουρανός	οι	ουρανοί
Génitif	του	ουρανού	των	ουρανών
Accusatif	τον	ουρανό	τους	ουρανούς
Vocatif		ουρανέ		ουρανοί

ο ουρανός πάνω από τα σύννεφα

ο ήλιος δύει εκεί που ενώνεται ο ουρανός με τη θάλασσα

ουρανός (uranós) \u.ɾa.ˈnɔs\ masculin

1. Ciel.
   • νεφοσκεπής / καθαρός / σκοτεινός / έναστρος ουρανός
   • Ο ουρανός είναι κλειστός.

     Le ciel est sombre.

   • καθαρός ουρανός, αστραπές δε φοβάται : personne dont l’honnêteté et la franchise ne craignent pas la critique d’autrui.
   • μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι :
   • στον ουρανό το γύρευα και στη γη το βρήκα :

Synonymes

• αιθέρας
• στερέωμα
• ουράνια

Dérivés

• ουρανοβάμων
• ουρανοβάτης
• ουρανογνωσία
• ουρανογραφία
• ουρανογραφικός
• ουρανοθέμελος
• ουρανοκατέβατος
• ουρανής
• ουράνιος
• ουρανόλιθος
• ουρανολογία
• ουρανομήκης
• ουρανοξύστης
• ουρανόπεμπτος
• ουρανόσταλτος
• στον έβδομο ουρανό