Grec modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien τιμή, timê (« valeur »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif η  τιμή οι  τιμές
Génitif της  τιμής των  τιμών
Accusatif τη(ν)  τιμή τις  τιμές
Vocatif τιμή τιμές

τιμή (timí) \ti.ˈmi\

  1. Valeur, prix.
  2. Honneur, respect.

Dérivés modifier

Références modifier

  • Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (τιμή)

Grec ancien modifier

Étymologie modifier

Apparenté[1] à τίω, tíô (« évaluer, estimer, honorer ») & τίνω, tínô (« payer »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif τιμή αἱ τιμαί τὼ τιμά
Vocatif τιμή τιμαί τιμά
Accusatif τὴν τιμήν τὰς τιμάς τὼ τιμά
Génitif τῆς τιμῆς τῶν τιμῶν τοῖν τιμαῖν
Datif τῇ τιμ ταῖς τιμαῖς τοῖν τιμαῖν

τιμή, timê *\ti.ˈmɛ\ féminin

  1. Évaluation, estimation.
    1. (Sens propre) Évaluation de la propriété foncière.
    2. (Par suite) Valeur, prix.
    3. (Par suite) Somme à payer, perçue, paiement.
    4. Évaluation juridique, peine, compensation, satisfaction.
  2. Prix qu'on attache à un honneur.
    1. Estime pour autrui.
    2. Honneur, estime.
    3. Marque d'honneur.
      1. Dignité, dignité divine.
      2. Poste d'honneur, charge honorifique, charge.
      3. Moyen d'honorer une divinité, fête, sacrifice.
  3. Ce qui est tenu en honneur, objet de l'estime, du respect, autorité, magistrature.
  4. (Sens négatif) Peine, châtiment, vengeance.

Variantes modifier

Dérivés modifier

Références modifier

  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage