Voir aussi : έτερος

Grec ancien modifier

Étymologie modifier

Mot dérivé de εἷς, heîs (« un »), avec le suffixe -τερος, -teros[1] ; comparer avec le latin alter (« l’un ou l’autre »), ceterus (« de reste »).

Adjectif modifier

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ἕτερος ἑτέρα ἕτερον
vocatif ἕτερε ἑτέρα ἕτερον
accusatif ἕτερον ἑτέραν ἕτερον
génitif ἑτέρου ἑτέρας ἑτέρου
datif ἑτέρ ἑτέρ ἑτέρ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ἑτέρω ἑτέρω ἑτέρω
vocatif ἑτέρω ἑτέρω ἑτέρω
accusatif ἑτέρω ἑτέρω ἑτέρω
génitif ἑτέροιν ἑτέραιν ἑτέροιν
datif ἑτέροιν ἑτέραιν ἑτέροιν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ἕτεροι ἕτεραι ἕτερα
vocatif ἕτεροι ἕτεραι ἕτερα
accusatif ἑτέρους ἑτέρας ἕτερα
génitif ἑτέρων ἑτέρων ἑτέρων
datif ἑτέροις ἑτέραις ἑτέροις

ἕτερος, héteros *\ˈhe.te.ros\

  1. Autre.
  2. Second.
  3. Différent, contraire, opposé.

Variantes modifier

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Nom commun modifier

ἕτερος, héteros *\ˈhe.te.ros\

  1. Autre, l’un des deux.
  2. Second d’une énumération.
  3. Autre, semblable.

Dérivés modifier

Références modifier

  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage