Voir aussi : avù

Conventions internationales modifier

Symbole modifier

avu

  1. (Linguistique) Code ISO 639-3 de l’avokaya.

Références modifier

Breton modifier

Étymologie modifier

Issu moyen breton avu, auu, affu, lui-même issu du proto-celtique *awV-, peut-être tiré d’une racine en indo-européen commun *h₂eh₁- « avoir chaud, chauffer »[1].
Apparenté au cornique avi, au gallois afu, iau, au vieil irlandais όa, à l’irlandais ae, aobh, au gaélique écossais adha, de même sens[2].

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
avu avuoù

avu \ˈɑː.vy\ masculin

  1. (Anatomie) Foie.
    • A-greiz labourat e Varsovia, e-keit m’edo va gwreg hag he merc’h o vale e Venezia ha Sikilia, e voen kaset a-diz d’ospital ar soudarded hag eno e chomis n’ouzon ken pegeit, boureviet gant an avu daonet-se. — (Jarl Priel, Amañ hag ahont, Éditions Al Liamm, 1957, page 205)
      En plein travail à Varsovie, alors que ma femme et sa fille se promenait à Venise et en Sicile, on me transporta en urgence à l’hôpital militaire et j’y restai je ne sais combien de temps, torturé par ce maudit foie(-là).

Dérivés modifier

Voir aussi modifier

  • avu sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)  

Références modifier

  • [1] Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyde, Brill, 2009, p. 49.
  • [2] Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 82b

Éwé modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

avu \Prononciation ?\

  1. (Zoologie) Chien (animal).

Voir aussi modifier

  • avu sur l’encyclopédie Wikipédia (en éwé)  

Finnois modifier

Étymologie modifier

De la même racine lexicale que apu (aide) et auttaa (aider).

Nom commun modifier

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif avu avut
Génitif avun avujen
Partitif avua avuja
Accusatif avu[1]
avun[2]
avut
Inessif avussa avuissa
Élatif avusta avuista
Illatif avuun avuihin
Adessif avulla avuilla
Ablatif avulta avuilta
Allatif avulle avuille
Essif avuna avuina
Translatif avuksi avuiksi
Abessif avutta avuitta
Instructif avuin
Comitatif avuine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la troisième personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la deuxième personne du singulier, ou la
    première ou deuxième personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la troisième personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne avuni avumme
2e personne avusi avunne
3e personne avunsa

avu \ˈɑ.ʋu\

  1. Atout, vertu.

Forme de nom commun modifier

avu /ˈɑʋu/

  1. Accusatif II singulier de avu.

Picard modifier

Préposition modifier

avu \Prononciation ?\ masculin

  1. Variante de aveu.

Sicilien modifier

 

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

avu \ˈa.vu\ masculin

  1. Aïeul.

Prononciation modifier

Références modifier