Leun al loa veuz […].— (Per Pronost, Lili ha Roz Gouez, Brest, 1902, page 155)
La cuiller de buis pleine […].
[…] n’eo ket Breizh (na Breizh-Veur) bro cʼhenidik ar beuz ; degaset eo bet gant ar Romaned.— (Arzel Even, Goude ar pour, an trichin, in Al Liamm, no 6, janvier-février 1948, page 72)
La Bretagne (ni la Grande-Bretagne) ne sont le pays originaire du buis ; il a été apporté par les Romains.
Er gambr, ne oa direnket netra : ar gwele-kloz, ar ganastell, an daol, ar gador, ar siminal gant al landerioù houarn hag an drezenn, ar grusifi gant ar veuzenn vinniget ouzh ar voger wenn.— (Roparz Hemon, Fin ar bed, in Al Liamm, no 63, juillet–août 1957, page 17)
Dans la chambre, rien n’était dérangé : le lit-clos, le garde-manger, la table, la chaise, la cheminée avec les landiers de fer et la crémaillère, le crucifix avec le buis béni au mur blanc.