Breton modifier

Forme de verbe modifier

Mutation Forme
Non muté bezit
Adoucissante vezit
Mixte vezit

bezit \ˈbeː.zit\

  1. Deuxième personne du pluriel de la forme d'habitude du présent de l’indicatif du verbe bezañ, « être ».
    • Mar bezit tri ez aio muioc'h a draoù ganeocʼh evit hor paour kaezh Aotrou ’n Eskob [...] — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, pages 24-25)
      Si vous êtes trois, vous pourrez emporter plus de choses pour notre pauvre évêque [...]
    • Pa vezit war bont Landerne,
      N'ocʼh nag e Leon, nag e Kerne.
      — (Dicton)
      Quand vous êtes sur le pont de Landerneau, vous n'êtes ni en Léon, ni en Cornouaille.
  2. Deuxième personne du pluriel de l’impératif du verbe bezañ, « être ».
    • Bezit dinecʼh. — (Yann-Vari Perrot, An aotrou Kerlaban, Brest, 1923, page 3)
      Soyez sans crainte.

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

bezit het (Indénombrable)

  1. Possession, bien.
    • gemeenschappelijk bezit : copropriété, biens communs.
    • ontzetting van bezit : dépossession.
    • bezit van aandelen : détention d’actions.
    • in bezit hebben, in handen hebben : avoir en propriété, détenir.
    • in het bezit komen (van) : entrer en possession (de).
  2. (Économie) Actif.

Synonymes modifier

Forme de verbe modifier

bezit \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier du présent de bezitten.
  2. Deuxième personne du singulier du présent de bezitten.
  3. Troisième personne du singulier du présent de bezitten.

Prononciation modifier