castanh
Occitan modifier
Étymologie modifier
- De castanha.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
castanh \kasˈtan\ |
castanhs \kasˈtans\ |
castanh [kasˈtan] (graphie normalisée) masculin
- (Gascon) (Languedocien) Châtaignier.
- Surnom qu’on donne aux bœufs.
Variantes dialectales modifier
- castanhier (provençal)
- chastanh (limousin, dauphinois)
- chastanhier (vivaro-alpin)
- chastenh (limousin)
Synonymes modifier
- 1 : castanhèr (gascon)
- 1 : castanhièr (languedocien)
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
- 2 : cauvet
Dérivés modifier
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | castanh [kasˈtan] |
castanhs [kasˈtans] |
Féminin | castanha [kasˈtaɲo̞] |
castanhas [kasˈtaɲo̞s] |
castanh [kasˈtan] (graphie normalisée)
- (Gascon) (Languedocien) (Provençal) Châtain.
peus castanhs
- cheveux châtains
chin castanh
- chien châtain
vaca castanha
- vache d’un noir châtain
Variantes dialectales modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Prononciation modifier
- languedocien et provençal : [kas.ˈtan]
- gascon : [kas.ˈtaɲ]
- France (Béarn) : écouter « castanh [Prononciation ?] »
Références modifier
- Pèir Morà, Tot en gascon, Éditions des régionalismes, 2011
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Reinat Toscano, Nouveau Dictionnaire niçois-français, Edicions de l’IEO, París
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage