constans
Français modifier
Forme d’adjectif modifier
constans \kɔ̃s.tɑ̃\
- (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Ancien masculin pluriel de constant.
- Le roi des Goths découvrit, sur la fin de sa glorieuse carrière, qu’il était haï de ce peuple, dont le bonheur avait été l’objet de ses constans travaux. — (Edward Gibbon, Histoire de la décadence et de la chute de l'Empire romain, tome 7, 1819, page 181)
Latin modifier
Étymologie modifier
- Participe présent de consto.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | constāns | constāns | constāns | constāntēs | constāntēs | constāntia |
Vocatif | constāns | constāns | constāns | constāntēs | constāntēs | constāntia |
Accusatif | constāntem | constāntem | constāns | constāntēs | constāntēs | constāntia |
Génitif | constāntis | constāntis | constāntis | constāntium | constāntium | constāntium |
Datif | constāntī | constāntī | constāntī | constāntibus | constāntibus | constāntibus |
Ablatif | constāntī | constāntī | constāntī | constāntibus | constāntibus | constāntibus |
constans \Prononciation ?\
- Qui a de la consistance; solide, ferme, résolu, inébranlable, permanent, régulier, assidu, persévérant, constant, opiniâtre, ferme.
Antonymes modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
Références modifier
- « constans », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage