Latin modifier

Étymologie modifier

De l’indo-européen commun *kuku (« coucou ») qui donne[1] κόκκυξ, kokkux en grec ancien, kukavica en slovène кукувица, kukuvitsa en bulgare, kukačka en tchèque, etc.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif cuculus cuculī
Vocatif cucule cuculī
Accusatif cuculum cuculōs
Génitif cuculī cuculōrum
Datif cuculō cuculīs
Ablatif cuculō cuculīs

cucūlus masculin

  1. (Ornithologie) Coucou.
    • Avium nomina multa a sono vocis constat esse conposita: ut grus, corvus, cygnus, pavo, milvus, ulula, cuculus, graculus et cetera. — (Isidore, Etymologiarum libri XX, XII)

Variantes modifier

Synonymes modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Prononciation modifier

Paronymes modifier

Références modifier

  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage