Breton modifier

Étymologie modifier

(1499)[1] Du moyen breton dez mat, dezmat.  Composé de deiz (« jour ») et de mat (« bon »), littéralement « jour bon ».

Interjection modifier

demat \deˈmɑːt\

  1. Bonjour.
    • Demat ! Onenn.... — (Brogarour, Onenn, Guingamp, 1936, page 15)
      Bonjour, Onenn...
    • Demat deocʼh, ma breur, a lâras dezhañ pa welas e wiskamant. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 48)
      Bonjour à vous, mon frère, dit-il quand il vit son vêtement.

Variantes orthographiques modifier

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté demat dematoù
Adoucissante zemat zematoù
Durcissante temat tematoù

demat \deˈmɑːt\ masculin

  1. Bonjour.
    • Ur momed a lakaas, a-raok dont abenn, en ur serr gant poan e veg, da dapout an tammig spered a chome gantañ ha da respont d’he demat. — (Reun Menez Keldreg, Ar gartenn-anv, in Al Liamm, no 91, mars–avril 1962, page 109)
      Il mit un moment, avant d’y parvenir, en fermant sa bouche avec difficulté, à rassembler le peu d’esprit qui lui restait et à répondre à son bonjour.
    • He respont d’e zemat pemdeziek e lakae laouen bewech. — (Yann Kerlann, Lan ha Liz, in Al Liamm, no 10, septembre-octobre 1948, page 14)
      Sa réponse à son bonjour quotidien le rendait heureux chaque fois.
    • Ha bugale vihan a red àr-lercʼh hor cʼharr en ur huchal o dematoù ! — (Roperzh ar Mason, Àr an hent da Gervoial, in Torkad, Embannadurioù Al Lanv, 2019, page 528)
      Et des petits enfants courent derrière notre voiture en criant leurs bonjours !

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Glossaire breton/bas allemand recueilli en 1499 par le chevalier Arnold von Harff à Nantes