dubium
Latin modifier
Étymologie modifier
- Neutre substantivé de dubius.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | dubium | dubia |
Vocatif | dubium | dubia |
Accusatif | dubium | dubia |
Génitif | dubiī | dubiōrum |
Datif | dubiō | dubiīs |
Ablatif | dubiō | dubiīs |
dubium \Prononciation ?\ neutre
- Doute, hésitation.
- in dubium venire (in dubium vocare, in dubio habere)
- mettre en doute, mettre en question.
- in dubium venire (in dubium vocare, in dubio habere)
- Péril, situation critique.
- in dubium revocare (devocare)
- mettre dans une situation critique.
- in dubium revocare (devocare)
Références modifier
- « dubium », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage