Breton modifier

Forme de préposition modifier

Personne Forme
1re du sing. ennon
2e du sing. ennout
3e masc. du sing. ennañ
3e fém. du sing. enni
1re du plur. ennomp
2e du plur. ennocʼh
3e du plur. enno
ou enne
Impersonnel ennor

enno \ˈɛnːo\

  1. Troisième personne du pluriel de la préposition e.
    • Katell ha Chann a sammas o zoaz hag a gemeras, droug enno, hent ar gêr. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 90)
      Catherine et Jeanne chargèrent leur pâte et prirent, en colère, le chemin de la maison.
    • Un darn vat eus he cʼhenwerzh a dremen dre ar porzhioù-mor: Sant-Nazer, an Oriant ha Brest eo ar re vrasañ pa gonter ar fardoù a vez diskarget enno. — (Divi Kervella & Mikael Bodlore-Penlaez, Socio-économie / Sokioekonomiezh in Atlas de Bretagne / Atlas Breizh, Coop Breizh, 2011, page 115)
      En effet, une grande partie du commerce breton passe par la voie maritime. Saint-Nazaire, Lorient et Brest sont les trois ports les plus importants en tonnages débarqués.