Breton modifier

Étymologie modifier

Du moyen breton erer, dérivé du moyen breton er[1].
Comparer avec eryr en gallois, er en cornique, iolar en gaélique (sens identique), Aar en allemand.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
erer erered
 
Un erer.

erer \ˈeːrɛr\ masculin

  1. (Ornithologie) Aigle.
    • ERER. — An erer a zo ur pikol labous preizer o vevañ er menezioù. — (Abeozen, Marvailhoù Loened, Skridoù Breizh, Brest, 1943, page 108)
      AIGLE. — L’aigle est un grand oiseau de proie qui vit dans les montagnes.

Variantes orthographiques modifier

Dérivés modifier

Forme de nom commun modifier

Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
arar ararioù erer

erer \ˈeːrɛr\ masculin

  1. Pluriel interne de arar.

Synonymes modifier

Anagrammes modifier

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499