Breton modifier

Étymologie modifier

Emprunté au normand fanque (« fange »)[1].

Nom commun modifier

fank \ˈfãŋk\ masculin

  1. Boue
    • Pegañ a ra ar geot ouzh o heuzoù, pounner eo ar fank dindan o solioù ha ken pounner-all an oabl strafuilhet. — (Nikolaï Nikitine, Ar cʼhi, traduit par Jarl Priel, in Al Liamm, no 42, janvier-février 1954, page 7)
      L’herbe colle à leurs bottes, la boue est lourde sous leurs semelles et le ciel trouble est tout aussi lourd.
  2. Excrément.
    • Lezomp al laezh-bleiz gant ar vedisined-kezeg, ar re-se a oar diouti, hag he implij a reont kalz evit lakat ar chatal da vont war vaez, pa vez kaledet o fank enno. — (Loeiz ar Flocʼh, Plant Breizh evit ho yecʼhed, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, page 19)
      Laissons l’euphorbe aux vétérinaires, ceux-ci la connaissent et l’utilisent beaucoup pour faire déféquer le bétail lorsque leurs excrément sont durs.
    • Mont a reot d’ar poull gant lienennoù fank ar paotr bihan. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, in C’hoariva brezhonek - Pemp pezh-c’hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, page 46)
      Vous irez au lavoir avec les couches souillées du petit.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Références modifier