futurum
Danois modifier
Étymologie modifier
- Du latin futurum.
Nom commun modifier
futurum masculin
Latin modifier
Étymologie modifier
- Neutre substantivé de futurus avec le sens de « chose future »).
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | futurum | futura |
Vocatif | futurum | futura |
Accusatif | futurum | futura |
Génitif | futurī | futurōrum |
Datif | futurō | futurīs |
Ablatif | futurō | futurīs |
futurum \Prononciation ?\ neutre
Synonymes modifier
Références modifier
- « futurum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Du latin futurum.
Nom commun modifier
futurum \Prononciation ?\
Synonymes modifier
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 55,0 % des Flamands,
- 49,3 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- néerlandais : écouter « futurum [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Tchèque modifier
Étymologie modifier
- Du latin futurum.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | futurum | futura |
Génitif | futura | futur |
Datif | futuru | futurům |
Accusatif | futurum | futura |
Vocatif | futurum | futura |
Locatif | futuru | futurech |
Instrumental | futurem | futury |
- (Grammaire) Futur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes modifier
Références modifier
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2015 → consulter cet ouvrage