Danois modifier

Étymologie modifier

Du latin futurum.

Nom commun modifier

futurum masculin

  1. Futur.

Latin modifier

Étymologie modifier

Neutre substantivé de futurus avec le sens de « chose future »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif futurum futura
Vocatif futurum futura
Accusatif futurum futura
Génitif futurī futurōrum
Datif futurō futurīs
Ablatif futurō futurīs

futurum \Prononciation ?\ neutre

  1. Futur, avenir.

Synonymes modifier

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du latin futurum.

Nom commun modifier

futurum \Prononciation ?\

  1. Futur.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 55,0 % des Flamands,
  • 49,3 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Tchèque modifier

Étymologie modifier

Du latin futurum.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif futurum futura
Génitif futura futur
Datif futuru futurům
Accusatif futurum futura
Vocatif futurum futura
Locatif futuru futurech
Instrumental futurem futury

futurum \fʊtʊrʊm\ neutre

  1. (Grammaire) Futur.

Synonymes modifier

Références modifier