Voir aussi : Harc

Hongrois modifier

Étymologie modifier

Déverbal de harcol (« attaquer »).

Nom commun modifier

harc \Prononciation ?\

  1. (Militaire) Attaque, bataille, combat.

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Polonais modifier

Étymologie modifier

Du hongrois harc[1].

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif harc harce
Vocatif harcu harce
Accusatif harc harce
Génitif harcu harców
Locatif harcu harcach
Datif harcowi harcom
Instrumental harcem harcami

harc \xart͡s\ masculin inanimé

  1. (Militaire) Combat singulier.
    • Zygmunt Gloger opisuje harce między innymi przed bitwą pod Koronowem w 1410. — (Harce sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  )
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. (Scoutisme) Sortie dans la nature pour tester les connaissances des scouts.
    • Harc – czynność wykonywana przez harcerza w celu sprawdzenia swoich umiejętności, trwająca maksymalnie 24 godziny. — (Harc (harcerstwo) sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  )
      La sortie est une activité réalisée par un scout pour tester ses compétences, pouvant durer jusqu'à 24 heures.

Dérivés modifier

Voir aussi modifier

Références modifier

  1. « harc », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927

Tchèque modifier

Étymologie modifier

Du hongrois harc (« bataille, expédition militaire »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif harc harce
Génitif harce harců
Datif harci harcům
Accusatif harc harce
Vocatif harci harce
Locatif harci harcích
Instrumental harcem harci

harc \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. (Militaire) Expédition militaire, attaque, harcèlement.
  2. Galop.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Apparentés étymologiques modifier

Références modifier