heptagonus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien ἑπτάγωνος, heptagonos (« qui a sept angles »).
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | heptagonus | heptagonă | heptagonum | heptagonī | heptagonae | heptagonă |
Vocatif | heptagone | heptagonă | heptagonum | heptagonī | heptagonae | heptagonă |
Accusatif | heptagonum | heptagonăm | heptagonum | heptagonōs | heptagonās | heptagonă |
Génitif | heptagonī | heptagonae | heptagonī | heptagonōrŭm | heptagonārŭm | heptagonōrŭm |
Datif | heptagonō | heptagonae | heptagonō | heptagonīs | heptagonīs | heptagonīs |
Ablatif | heptagonō | heptagonā | heptagonō | heptagonīs | heptagonīs | heptagonīs |
heptagonus \Prononciation ?\
- Heptagone.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références modifier
- « heptagonus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage