Voir aussi : KOR, kor, kór, kőr, kør, koř, -kor

Allemand modifier

Forme de verbe modifier

kör \køːɐ̯\

  1. Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de kören.

Prononciation modifier

Hongrois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif kör körök
Accusatif kört köröket
Datif körnek köröknek
Instrumental körrel körökkel
Causal-final körért körökért
Translatif körré körökké
Terminatif körig körökig
Essif formel körként körökként
Essif modal - -
Inessif körben körökben
Superessif körön körökön
Adessif körnél köröknél
Illatif körbe körökbe
Sublatif körre körökre
Allatif körhöz körökhöz
Élatif körből körökből
Délatif körről körökről
Ablatif körtől köröktől
Possessif non-attributif singulier köré köröké
Possessif non-attributif pluriel köréi körökéi
Possession
Personne Singulier Pluriel
Première personne du singulier köröm köreim
Deuxième personne du singulier köröd köreid
Troisième personne du singulier köre körei
Première personne du pluriel körünk köreink
Deuxième personne du pluriel körötök köreitek
Troisième personne du pluriel körük köreik

kör \kør\

  1. Cercle.

Prononciation modifier

  • (Région à préciser) : écouter « kör [kør] »

Suédois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Commun Indéfini Défini
Singulier kör kören
Pluriel körer körerna

kör \Prononciation ?\ commun

  1. (Musique) Chœur.

Verbe modifier

kör \Prononciation ?\

  1. Présent du verbe köra.

Prononciation modifier

Anagrammes modifier