kazh
Breton modifier
Étymologie modifier
- Du moyen breton caz[1].
- À comparer avec les mots cath en gallois et cornique, cat en gaélique irlandais, cattos en gaulois (sens identique).
- Emprunté au latin (cattus).
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kazh | kizhier |
Adoucissante | gazh | gizhier |
Spirante | cʼhazh | cʼhizhier |
kazh \ˈkɑːs\ masculin (pluriel : kizhier, kezhier, kazhed) ; (féminin kazhenn, kazhez ; féminin pluriel kazhenned, kazhezed)
- (Zoologie) Chat (animal).
- Mes ar c’hazh — an targazh, peogwir e oa un targazh — ne oa ket marv ; [...]. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 65)
- Mais le chat — le matou, puisqu’il s’agissait d’un matou — n’était pas mort ; [...].
- Mes ar c’hazh — an targazh, peogwir e oa un targazh — ne oa ket marv ; [...]. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 65)
Dérivés modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Prononciation modifier
- \ˈkɑːs\
- (Vannetais) \ˈkax\
- France (Bretagne) : écouter « kazh [Prononciation ?] »
- Nantes (France) : écouter « kazh [Prononciation ?] » (bon niveau)
- (Région à préciser) : écouter « kazh [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499