komer
Breton modifier
Étymologie modifier
- Du vieux breton (commeret).
- Du moyen breton quempret[1].
- À rapprocher du cornique kemmeres, du gallois vieilli cymer (d’où le moderne cymeryd).
- Issu du celtique *kom-ber-o-, dérivé de *ber-o- « porter », continué par le vieil irlandais beirid. Il remonte à l’indo-européen *bʰer-, duquel procède aussi le latin ferre.
Verbe modifier
komer \ˈkɔ̃mːɛr\ (voir la conjugaison), base verbale komer-
- Prendre.
- — Kerzh da gentañ da debriñ un tamm ha da evañ ur bannacʼh, evit komer nerzh ; goude ecʼh i da gousket, ha warcʼhoazh ar beure, e lârin dit petra az po da ober. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 72)
- — Va dʼabord manger un morceau et boire un coup, pour prendre des forces ; après tu iras dormir, et demain matin, je te dirai ce que tu auras à faire.
- — Kerzh da gentañ da debriñ un tamm ha da evañ ur bannacʼh, evit komer nerzh ; goude ecʼh i da gousket, ha warcʼhoazh ar beure, e lârin dit petra az po da ober. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 72)
Variantes modifier
Dérivés modifier
Anagrammes modifier
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
Judéo-espagnol modifier
Étymologie modifier
- De l’espagnol comer (« manger »).
Verbe modifier
komer \Prononciation ?\