Breton modifier

Étymologie modifier

Du latin corpus.
Du moyen breton corff[1].
À comparer avec les mots corff en gallois, corf en cornique, corp en gaélique (sens identique).

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté korf korfoù
Adoucissante gorf gorfoù
Spirante cʼhorf cʼhorfoù

korf \ˈkɔrf\ masculin

  1. Corps.
  2. (Par extension) (parfois) Cadavre.
    • Er sizun war-lercʼh e voe kavet korf ar cʼhabiten Clair er stêr e-kichen « Moncel ». — (Abeozen, Dremm an Ankou, Skridoù Breizh, Brest, 1942, page 87)
      La semaine suivante on trouva (il fut trouvé) le cadavre du capitaine Clair dans la rivière près de « Moncel ».

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

korf \Prononciation ?\

  1. Bac, baquet.
  2. Corbeille, panier.

Synonymes modifier

Forme de verbe modifier

korf \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier du prétérit de kerven.
  2. Deuxième personne du singulier du prétérit de kerven.
  3. Troisième personne du singulier du prétérit de kerven.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,1 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]