Breton modifier

Étymologie modifier

Dérivé de Mercʼher (« mercredi »), avec le suffixe -vezh.

Nom commun modifier

mercʼhervezh \mɛrˈɣɛr.vɛs\ masculin

  1. Mercredi (durée).
    • Ur mercʼhervez e oa degouezet deomp mond euz ar gêr. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé (Eléments de Stylistique Trégorroise) - Troisième partie - LE STYLE POPULAIRE, 1974, page 215)
      Un mercredi il nous était arrivé de nous absenter.
    • Pemp dervezh goude-se, ur merc’hervezh, etre dek hag unnek eur eus ar mintin, sklaer an amzer ha tomm an heol, ar viskinenn Maris-Stella — steredenn ar mor —, kabiten Jaouen, a save he eorioù eus a borzh Brest, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 160)
      Cinq jours après cela, un mercredi, entre dix et onze heures du matin, par un temps clair et un chaud soleil, la bisquine Maris-Stella — étoile de mer —, du capitaine Jaouen, levait l’ancre du port de Brest, [...].